Kabanata 532

Sa sandaling iyon, tumulo ang mga luha sa mukha ni Noelle. Ang kanyang mga mata ay maliwanag at malinaw na sumasalamin sa anyo ni Andrius na may bahid ng kahinahunan. Umikot ang mga mata ni Andrius. “Hindi na kailangan. Kung may utang ka sa akin, bayaran mo ito sa buhay na ito. Huwag mo akong abalahin sa susunod na buhay.” “A-Ako…” Halos magalit si Noelle sa kanyang mga salita. Gusto niyang magsalita, ngunit pinutol siya ni Andrius, “Sige na, tama na ‘yan. Magpahinga ka muna. Kung may kailangan ka, pag-usapan natin mamaya.” Bagaman nakaramdam ng pagkakasala at kalungkutan si Noelle, wala siyang magawa kundi sundin si Andrius. Habang lumalalim ang gabi, unti-unting nawala ang tawanan sa di kalayuan. Malinaw na natulog na sina Kabreh at ang iba pa pagkatapos magdiwang. Isa na lang ang natirang tauhan na nagbabantay sa maliit na kubo na kinaroroonan nina Noelle at Andrius. Kalansing... Sa sandaling iyon, binuksan ni Andrius ang kanyang mga mata at sadyang gumawa ng ingay