Kabanata 487

Nakatayo siya sa gitna ng daan kung saan magtatagpo ang dalawa. Maraming tao ang namumuhi. Walang kahihiyan itong bata na ito. Hindi ba niya nakikita na malapit nang magkita ang dalawa? May ilan pa nga na gustong lapitan at sapakin ang kloyn na si Zenith. Sa susunod na sandali, dumating si Andrius sa harapan ni Zenith. Pagkatapos, iniabot niya ang kanyang kamay at itinulak si Zenith palayo. Nawalan ng balanse si Zenith at halos mahulog sa lupa. Hindi napigilan ng mga tao ang pagtawa, nadama ang pagsasariwa ng kanilang damdamin. “Luna.” Lumapit si Andrius kay Luna, yumukod sa isang tuhod, at inabot sa kanya ang bouquet. “Dati, nabubuhay ako sa kamangmangan at walang takot. Wala akong mga pagnanasa o ambisyon, hanggang isang araw... “Dala ng kapalaran, dinala mo ako sa iyo. Sa lahat ng tao sa mundo, ikaw ang nakilala ko. “Ang iyong ngiti ay kasing ningning ng mga bituin sa kalangitan, sumisibol sa walang katapusang gabi at pinaliliwanag ang magulong buhay ko. Mula ngayon, kahit