Kabanata 1885

Kailangan niyang gawin ang mga bagay ng isang hakbang sa bawat pagkakataon. Hindi niya alam na bawat galaw niya ay pinagmamasdan ng dalagang ang mga mata ay kumikislap ng maliwanag. Mabilis na lumipas ang gabi. Sumikat ang araw, ngunit ang bilangguan ay nananatiling walang buhay. “Gutom... Napaka-gutom ko...” “Tubig... Gusto ko ng tubig...” “Palayain mo ako. Palayain mo ako...” ... Ang mga bilanggo na nagising ay nagsimulang humiyaw ng mahina. Gayunpaman, walang silbi ang kanilang mga hikbi. Pagdating ng tanghali, isang Sullivan ang dumating sa pintuan ng tawag na may dala-dalang timba. “Ito ang inyong pagkain para sa araw na ito. Bilisan niyong kumain.” Ipinamigay niya ang pagkain sa bawat tao. Dahil si Andrius ang huli na dumating, siya ang huli ring nakakuha ng pagkain. Nang siya ay malapit nang kumain, ang iba ay kumain na ng kanilang pagkain at nag-lick pa ng mga pinggan. Pagkatapos, maraming tao ang napansin ang dalawang piraso ng toast sa mga kamay ni Andrius at pin