Kabanata 1687

Itinuro ni Wade ang direksyon ng kung nasaan ang kahoy na pinto. Mabilis na umusad si Andrius at itinulak ang pinto. Ang silid ay kakaunti ang kasangkapan na may isang mesa, isang upuan, at isang kama ng may sakit. Naka-upo si Clarissa sa upuan, nawawala sa kanyang isip, habang si Halle ay nakahiga sa kama ng may sakit, ang kanyang kulay ay napakababa. Ang dati niyang makintab at makinis na balat ay nawalan ng lahat ng kinang, at tila wala nang buhay. Bagaman siya ay nakasandal sa kama, siya ay humilig sa isang gilid nang mahina. Nang makita ang tanawin na ito, parang pinipiga ng mahigpit ang puso ni Andrius, nagdudulot ng di matanggap na sakit at hirap sa paghinga. Nang marinig ang paggalaw, dahan-dahang nilingon ni Halle ang kanyang ulo, umabot ng kabuuang tatlong segundo. “Andrius...”Nang makita niyang si Andrius, pinilit niya ang isang ngiti. **“Nandito ka...”** “Halle, ikaw...”** Agad na pumunta si Andrius sa tabi ng kama at naupo, ang kanyang mukha ay puno ng pagsisisi. *