Kabanata 2

"Oo." Ang mga empleyado ng Public Relations Department, na pansamantalang itinalaga upang suportahan ang pagtanggap na ito, ay sabay-sabay na tumugon. Sa wakas ay bumaling muli kay Karen ang mga mata ni Emma. "Karen, nabalitaan ko na ikaw ang nangungunang empleyado sa Sales Department. Makakasama mo ang bagong boss mamaya at pananagutan mo siya. Wala kang dapat ipag-alala sa ibang bagay." Tumango si Karen, ngunit si Madonna, isa pang empleyado ng Public Relations Department, ay tuwang-tuwa at sinabing, "Karen, kung single pa rin ang bago nating amo, sasamantalahin mo ba ang pagkakataong mapalapit sa kanya?" Sa totoo lang hindi naging madali ang mapalapit sa bagong amo. Alam ng lahat na ito ay isang mahirap na trabaho. Walang gustong kunin, kaya kinuha ni Karen ang trabaho. Tinitigan ni Emma si Madonna with a straight face and said, "What happens today will highly affect our future. Be serious." Matapos ang pagalitan ni Emma ay walang nag-ingay. Huminga sila ng tahimik at inilagay ang kanilang pinakamahusay na pag-uugali. Hindi naman kasalanan ni Emma na kinabahan siya. Kung tutuusin, biglang dumating ang bagay na ito. Tulad ng pag-iisip ng lahat na sa wakas ay payapa na ang lahat sa kumpanya, biglang naglabas ng pahayag ang board of directors na nagsasabing gusto ng boss na magkaroon ng bagong tao na pumalit sa negosyo. Gayunpaman, napaka misteryoso ng bagong hinirang na malaking boss na ito. Ang mga pinuno ng iba't ibang departamento ay nagtanong tungkol sa kanya sa pamamagitan ng iba't ibang paraan, ngunit wala silang mahanap na anumang impormasyon tungkol sa kanya. Karaniwang hindi maingay si Karen. Ngunit kahit siya ay hindi maiwasang iunat ang kanyang leeg upang tumingin sa pasukan, nais makita kung sino ang malaking amo na ito. "Oo, oo. Nandito na lahat ng direktor at ang bagong boss." Mula sa walkie-talkie ang boses ng reception staff ay dumaan sa iba pang empleyado. Ang kanyang mga kasamahan ay hindi malay na inayos ang kanilang mga damit at magalang na tumayo sa kanilang mga posisyon. Mahigpit na sumunod si Karen sa likuran ni Emma para salubungin ang misteryosong amo na matagal nang hinihintay ng lahat. Pagkaraan ng ilang hakbang, eleganteng naglakad ang isang matangkad na lalaki na nakasuot ng silver-gray na suit patungo sa lobby, na napapalibutan ng ilang lalaking naka-black suit. Sa unang tingin, natigilan siya. Sa harap ng karamihan, ang matangkad na lalaking nakasuot ng silver-gray na suit ay ang kanyang bagong kasal na asawa, si Kevin Kyle! "Imposible!" Naisip ni Karen na isa lang itong ilusyon. Agad niyang ipinikit ang kanyang mga mata at umiling. Ngunit nang imulat niya ang kanyang mga mata at muling tumingin, hindi nagbago ang anyo ng lalaki. Kung ibang tao ito, maaari siyang magkamali, ngunit ito ang kanyang bagong asawa. Hindi siya maaaring magkamali. Ang kanyang mga tampok ay kasing talas ng isang kutsilyo, at ang kanyang taas ay eksaktong 1.88 metro. Siya ay may isang malakas na katawan at lumakad na may isang maingat na hangin ng gilas. Anuman ang ginawa ng lalaking ito, siya ay ganap na kapareho ng kanyang bagong asawa. "Kevin?" Tinitigan ni Karen ang lalaki at subconsciously na tinawag ang pangalan nito. Nang marinig niya ang boses nito ay nalipat ang tingin ng lalaki sa kanya. Sa kanyang mga mata, nakaramdam ng kaba si Karen na halos nakalimutan na niyang huminga. Hindi niya akalain na ang kanyang "ordinaryong" bagong kasal na asawa ay magiging bagong boss ng kanyang kumpanya. Tumingin siya sa kanya na umiinit ang ulo. Pakiramdam niya ay sasabog siya. Saglit na napatitig sa kanya ang lalaki at saka lumayo na para bang hindi siya nito kilala. Pagkatapos ng kanyang ginawa ay mabilis na lumubog ang puso ni Karen. Siya si Kevin Kyle, ang bago niyang asawa. Bakit siya tumingin sa kanya ng walang malasakit na mga mata? Maya-maya, sari-saring ideya ang pumasok sa isip niya. Ang pinaka-posibleng senaryo ay nananaginip siya. Ito ay isang hindi makatotohanang panaginip. Si Kevin ay palaging banayad at matiyaga. Siya ay nagsalita at gumawa ng mga bagay nang magalang. Hinding-hindi siya magpapanggap na hindi niya ito kilala. Mariin niyang kinurot ang sarili at napaawang ang bibig sa sakit, only to find that this is not a dream at all. Dahil hindi ito panaginip, may isa pang posibilidad. Maaaring may kaparehong mukha ang lalaking ito gaya ng kay Kevin, ngunit maaaring ibang-iba siya. Hinila ni Emma si Karen sa isang tabi at pinagalitan ito sa mahinang boses, "Karen, alam mo ba kung anong klaseng okasyon ito? Anong kalokohan ang ginagawa mo?" Medyo inis si Karen Daly na para bang walang pakundangan na nagising sa panaginip. Bumulong muli si Emma, "Bilisan mo at makipagsabayan ka." Tumango si Karen at mabilis na sumunod sa bagong amo. Itinago niya ang kanyang emosyon at hinarap ang big boss na kamukhang-kamukha ng kanyang bagong asawa sa propesyon. Binilisan ni Emma ang lakad at naabutan ang bagong amo at ang iba pa. Itinulak niya ang pinto ng banquet hall para sa mga reporter at sinabing, "Tanggapin nating lahat ang mga direktor at ang ating bagong boss!" Nang bumaba ang boses ni Emma, nagkaroon ng matinding palakpakan sa conference hall. Napatingin ang lahat sa pasukan, naghihintay sa pagpapakita ng misteryosong big boss. Natahimik si Karen at sumunod na malapit sa likod ng big boss. Pagkaupo ng big boss ay dali-dali niyang iniabot ang ilang mga dokumento. Kahit na mayroon siyang propesyonal na pagsasanay, ang katotohanan na ang bagong boss ng kumpanya ay ang kanyang bagong asawa ay labis pa rin siyang nagulat. Nanginginig siya, at nahulog sa lupa ang dalawang pirasong papel mula sa mga dokumentong nasa kamay niya. Yumuko na sana si Karen para kunin ang mga file, ngunit kinuha ito ni Kevin bago niya gawin. Then he whispered in her ear, "Hintayin mo ako sa bahay mamayang gabi." Kung hindi sinabi ni Kevin ang mga salitang ito, ituturing pa rin siya ni Karen bilang isang lalaking kamukhang-kamukha lang ng asawa niya. Pagkasabi niya nito ay bigla na lang nagtaka si Karen. Napatulala siya at nakalimutan ang gagawin. Buti na lang at wala sa kanya ang atensyon ng mga reporter kaya nagkaroon siya ng oras para ayusin ang kanyang emosyon. Hindi siya napansin ng mga reporter. Gayunpaman, hindi pinalampas ng mga matatalas na empleyado ng Public Relations Department ang munting yugtong ito. Naghanda nang husto ang Departamento ng Public Relations para sa kaganapan, at lahat ng iba pang mga departamento ay mahusay na nakipagtulungan. Sapat na karismatiko si Kevin para humarap sa press, kaya naging maayos ang kumperensya. Sa sandaling umalis ang bagong boss at ang iba pang mga direktor, sumugod si Madonna at sinabing, "Karen, napakaganda ng paraan na "aksidente" mong ibinaba ang mga dokumento - matagumpay mong naakit ang atensyon ng ating bagong boss. Bahagyang kumunot ang noo ni Karen. Nilingon niya si Emma at sinabing, "Manager Wilson, babalik ako sa Sales department pagkatapos ng trabaho ko dito." Pagtingin kay Karen na tumalikod sa kanya, galit na galit si Madonna kaya tinapakan niya ang kanyang mga paa. "Hindi niya ako pinansin! Hindi niya lang ako pinansin! Bakit ang yabang niya?" Pinandilatan ni Emma si Madonna at sinabing, "Huwag ka na lang manggulo maghapon. Kung patuloy kang manggugulo, ikaw na ang susunod na aalis. Kung may kaya ka, gawin mo lang ng maayos ang trabaho mo. Basta umakyat ka sa mas mataas na posisyon kaysa sa kanya, magiging kuwalipikado ka ring maging mayabang.” Napatingin si Madonna sa likod ni Karen habang naglalakad palayo. She gritted her teeth at sumagot, "Understood, cousin."