Kabanata 164

Nabasag ang ulo ni Charlie. "Ikaw kasi! Ikaw! Ikaw! Ikaw!" Sa bawat pagtama ni Kristine Daly ng buong lakas, umuungol siya. Tumalsik ang dugo sa mukha niya at tumalsik sa mga mata niya, pulang dugo ang lahat. Hindi siya tumigil sa paghampas hanggang sa maubos niya ang lahat ng lakas niya. Hindi na si Charlie ang dating tinitingnan niya. Hindi na siya nakilala matapos itong basagin. "Hahaha..." Pagtingin sa kanyang obra maestra, biglang tumawa si Kristine hanggang sa mapaluha. Naghalo ang luha at dugo. Ito ay matamis at mapait, tulad ng kanyang buhay. Bigla na lang siyang nawalan ng lakas at bumagsak sa tabi ng katawan ni Charlie. Pinagmasdan niya ang disfigure na katawan. Bigla niyang inabot ang kamay niya at niyakap siya. "Charlie, maganda ba ako?" Tanong niya. Wala siyang nakuhang sagot. Ang tanging nakikita lang ay ang dugong walang katapusan na umaagos. Lumipas ang mahabang panahon, madilim na ang langit nang magising si Kristine. Sinulyapan niya ang malamig na katawan sa lupa at u