Kabanata 638 Magiging Maayos ba kung Gawin ko Buong Buhay ang Pasayahin ka  

Ang pigura ay nakayakap sa bawat isa sa ilalim ng ilaw ng buwan. Niyakap ng mahigpit ng lalaki ang malambot na katawan ng babae.   Napatingin si Wilson sa maluha-luhang mga mata ng babae habang ang puso niya ay napilas, "Bakit ka pa rin umiiyak kung ligtas ako sa bahay ngayon?"   Ngumisi si Serene at sumagot sa medyo galit na tono, “Bakit hindi ka pa bumalik sa akin ng maaga? Akala ko talaga patay ka. Mayroon ka bang ideya kung gaano katagal ako nag-iyak ng mag-isa? Wilson Jarret ... Hindi kita kailanman papayagan ... hinding-hindi ka papayag na mawala ka lang ulit sa akin! Labing pitong araw! Labing pitong buong araw! Naisip mo na bang mamimiss kita? "   Matindi ang titig ng lalaki sa kanya ng maitim ang mga mata. Mayroong isang banayad na flash ng kalungkutan sa kanyang mga mata habang sinabi niya, "Siyempre alam ko na mamimiss mo ako at gusto ko ring bumalik sa lalong madaling panahon. Alam ko din na hindi ka dapat kumain o nakatulog nang maayos sa mga panahong ito. ”   "Kung ganon,