Kabanata 223

"Magkamukha ba kami?" Tanong ni Myra sa sarili. Naramdaman ni Myra ang pag-ikot ng mga komplikadong emosyon. Si Felicia ang kanyang tunay na anak, walang alinlangan, ngunit ang malamig at matinik na kilos nito ay mahirap intindihin. Para siyang nakayakap sa isang cactus. Kahit anong pilit ni Myra, hindi nanlambot si Felicia. Sa paglipas ng panahon, lumamig ang una niyang pananabik na makasama muli ang kanyang anak na babae na matagal nang nawala. Una, naging mahinahon itong pagtanggap; ngayon, ito ay may malapit na sa pagkadismaya. Nang marinig ang masayang pahayag ng maid, bahagyang nabuhayan ng loob si Myra. Lumapit siya kay Felicia, pilit na ngumiti. "Bakit late ka na umuwi? Mabihis ka ng mas maayos. Hindi ka pwede magsuot ng ganyan ngayong gabi." Napatingin sa kanya si Felicia at nagkibit balikat. "Ayos lang ako sa ganito." Ang kanyang aparador ay halos hindi nahawakan sa loob ng ilang buwan. Ang mga damit na nakasabit doon ay ang mga pinili ni Myra noong unang umuwi si Felici