Kabanata 223

“Pambihira talaga siya!” Sigaw ni Willow. “Hindi ko kayang magsalita sa harapan niya, pero nagpapatuloy pa rin siyang magsalita nang parang wala lang iyon. Talagang hinahangaan ko siya.” Pagkatapos ay malungkot siyang nagsabi, “Sana magawa ko ring kumausap ng ibang tao nang kagaya niya balang-araw.” “Magagawa mo yun,” marahang pinalakas ni Milton ang loob niya. Nang mapagod sa makaupo, dumapa si Willow sa kama. Habang nakapalumbaba, tumingin siya sa dalawang manyika at nagtanong, “Kamusta kayong dalawa? Narinig kong masama ang pakiramdam ni Lola nitong nakaraan. Nag-aalala talaga ako sa inyong dalawa.” Puno ng lambing ang boses ni Dorothy. “Bago mo ko binisita, palabas-masok ako ng ospital at hindi ako tuluyang gumaling. Pero nang narinig kong nagpunta ka para makita ako, nagsimulang gumanda ang pakiramdam ko. “Nang nagpunta ako sa bahay ni Zane at nakita ko kung gaano ka niya kamahal, habang tinatrato kang parang sarili niyang anak doon ako gumaling sa wakas.” “Talaga?” Namangha