Kabanata 913 Ang Mga Napain ng Desperasyon

Isinara ni Tanya ang pinto at sinimulang ikwento ang kanyang nakaraan nang walang pag-aalinlangan. "Bata pa lang ako, mga apat na taong gulang, noong sinabi ng mga tao na may pinatay na isang lalaki ang tatay ko." “Mula noon, wala na si papa sa buhay ko. Iniwan ako ni mama. Wala na akong ibang kasama kundi ang lolo ko. Tuwang-tuwa ang mga tao sa paligid ko na ako ay anak ng mamamatay-tao sa tuwing nakikita nila ako. Sinabi nila sa kanilang mga anak na huwag sumama sa akin para maglaro at sa hindi mabilang na beses... binugbog nila ako. Tinatrato nila ako na parang... parang basura. Natakot si Lolo na baka mapahamak ako ng lahat ng taong iyob, kaya isinakripisyo niya ang lahat ng naipon niyang pera at nilayo niya ako sa birthplace ko at umupa kami isang bahay sa city. "Ako ay eight years old noon, pero hindi pa rin nawawala ang trauma na makita ako bilang isang anak ng mamamatay-tao. Hindi ako makalaya. Sinubukan kong maging mabuti. Sinusunod ko ang payo ng aking lolo. Nginitian ko a