Kabanata 1

"Felix, hindi ko na kaya... ah..." "Bata, sinasabi mo sa akin na hindi mo na kaya ngayon, ha?" At nagpunta sila para sa isa pang round muli. Pinigilan ni Eudora George ang pagnanasang sumuka at pinatay ang surveillance camera. Iyon ay ang kanyang asawa, si Felix Meyer. Tatlong taon na silang kasal pero ni minsan ay hindi niya ito ginalaw. Mas gugustuhin niyang magpakasawa sa alak at mga babae sa labas. May kumatok sa pinto. Ang kanyang biyenan na si Laura Westin ay sumigaw mula sa labas, "Bakit ka nanaman nagtatago sa silid? Nagrerebelde ka ba dahil wala si Felix sa bahay? Tatlong taon na kayong kasal at hindi mo man lang siya kayang tiisin. "Anak. Bakit ba napaka-unreasonable mo? Bakit hindi ka lumabas at magluto? Gusto mo ba akong patayin sa gutom?" 'Kailangan pa ng dalawang kamay para pumalakpak. Ang panganganak ng isang bata ay hindi isang bagay na kaya kong mag-isa. Dapat ba akong magparami nang mag-isa?' Napaisip si Eudora. Pinigilan ni Eudora ang pagkahilo at binuksan ang pinto at tinungo ang kusina. Mula nang magpakasal siya sa pamilya Meyer, ang kanyang buhay ay naging isang buhay na impiyerno. Ibinigay niya ang kanyang kalayaan at ang pagkakataong buuin ang kanyang karera. Ibinigay niya ang lahat ng mayroon siya. Naisip niya na hangga't nagsusumikap siya nang husto, makukuha niya ang puso ni Felix. Tila sa kabila ng pagbigay sa kanya ng lahat, ang tanging kinita niya ay ang lumalalang galit sa kanya ng kanyang pamilya. Sino ang mag-aalala sa kalungkutan sa kanyang puso? "Ah! Eudora, nababaliw ka na ba? I asked you to cook! Instead na hinahalo mo ang dugo mo sa mga ulam! Are you trying to disgust me to death?" Narinig niya ang pagmamaktol ni Laura at napagtanto niyang katatapos lang niyang putulin ang kanyang daliri. Pero wala man lang siyang naramdamang sakit. Napatingin siya sa matingkad na pulang dugo na tumutulo mula sa kanyang daliri, at pagkatapos ay sa naiinis na tingin ng kanyang biyenan, bigla siyang napasigaw sa desperasyon. She felt so wronged. Gabi na noon. Naglakad si Eudora sa makitid at ilang na kalye na may manhid na ekspresyon sa kanyang mukha, ngunit nakaramdam ng ginhawa sa kanyang puso. Hindi niya namamalayan na gumala siya sa mga ghetto sa Rosaville City. May mga basura at hindi kumpletong mga konstruksyon sa lahat ng dako. Napuno ang lugar ng mga walang tirahan, pulubi at mga lasing. Hindi siya nagustuhan ng pamilya Meyer, ngunit tumanggi silang bigyan siya ng diborsiyo. Dahil napakasama nila, oras na ng pagbabayad. Pinaplano niyang mawala ang kanyang pagkabirhen sa pinakamarumi at pinakamapangit na tao na makikita niya sa mga lansangan. "Mmm..." Nakarinig siya ng halinghing mula sa madilim na sulok at buong tapang na naglakad si Eudora. Sa ilalim ng madilim na ilaw ng kalye, isang lalaki ang nakahiga doon. Puno ng dugo ang kanyang damit, wasak ang mukha dahil sa mga sugat at pasa. 'Madalas mangyari ang mga away sa mahihirap na lugar na ito. Siya ay dapat na isang delingkwente.' Napaisip si Eudora. Nagdikit ang ngipin ni Eudora at inabot ang butones ng shirt ng lalaki. Ramdam na ramdam niya ang malakas na pagtibok ng puso niya habang kinakalas niya ang una at pangalawang butones. Tumambad ang matigas na dibdib ng lalaki at ramdam niya ang panginginig nito sa bawat haplos nito. Nang maabot niya ang huling button, bigla siyang nakarinig ng mahinang boses. "Anong ginagawa mo?" Nanginginig si Eudora. Iminulat ng lalaki ang kanyang mga mata at tinitigan siya, ang kanyang mga mata ay kasing talas ng isang agila. Sa mismong sandaling iyon, gustong tumakas ni Eudora. Ngunit nang maisip niya kung paano siya pinagmalupitan ng mga miyembro ng pamilya Meyer sa lahat ng ito, nagpigil siya. "Ano sa tingin mo?" Ang kanyang malalambot na mga kamay ay simpleng tinanggal ang butones ng huling butones at dahan-dahan niyang inabot ang dibdib ng lalaki, hinimas ang hilaw na balat nito. Ang biglaang pagpapalagayang-loob ay nagpaigting sa katawan ng lalaki. Inalis ni Eudora ang huling harang sa pagitan nilang dalawa at idiniin ang buong katawan sa lalaki. Para bang naengganyo ang lalaki sa kakaibang halimuyak at lambot ng babaeng humipo sa kanya, nakita niyang hindi niya kayang labanan ang banayad ngunit medyo hindi sanay na paghawak ng babaeng nakahiga sa ibabaw niya. Hindi na siya nakatiis at niyakap siya. "Babae, hiningi mo." Sa sandaling itinulak siya nito sa wakas, isang patak ng luha ang tumulo mula sa gilid ng mata ni Eudora. Biglang huminto ang lalaki. Marahan niyang hinalikan ang mga luha ng babae at matiyagang hinawakan ang kamay nito habang dahan-dahan siyang dinadala sa kasukdulan.