Kabanata 138

Ang kanyang halik ay banayad at magiliw, unti-unting nawawala ang takot na namumuo sa kanyang puso. Kilalang-kilala niya ang kanyang mga sensitibong lugar. Wala pang isang saglit, nanghihina na si Eudora sa tuhod, nalulusaw na parang pool ng liwanag ng buwan. Dinala siya ni Amos sa likurang upuan para sa kotse sa mabilis na paggalaw. Pagkatapos ay marahan siyang humarap sa kanya. Napakatahimik ng gabi na kahit ang huni ng mga insekto sa labas ay maririnig. Kinabahan si Eudora habang walang malay na bumulong, "Wag dito." Ibinuka niya ang kanyang bibig para magsalita, tanging napagtanto niya na ang kanyang mga emosyon ay naging dahilan upang matukso at mapangahas ang kanyang boses. Ang kanyang mga salita ay tila isang magiliw na paanyaya sa halip. Naninikip ang lalamunan ni Amos at halos hindi na niya mapigilan ang sarili. Gayunpaman, nang makitang siya ay talagang kinakabahan, huminga siya, hinalikan siya sa kanyang mga labi, at pinakawalan siya. "Umuwi na tayo." ...... Kinabukasan, nan