Kabanata 34

Marahang hinila ni Mia ang pantalon ni Madison. “Nalulungkot ka ba, Madison?” Umiling si Madison. “Hindi naman.” Kinapa ni Mia ang kanyang mukha. Nararamdaman niya ang emosyon ng mga tao. Kanina lang parang medyo pinanghinaan ng loob si Madison pero hindi naman masyado. Pakiramdam niya ay baka nagkamali siya. Kahit ilang dekada na siyang patay, parang bata pa rin ang pag-iisip niya. Matapos itong pag-isipan, inalis ni Mia ang mga kaisipang iyon at masayang tumingin sa paligid. Dahil sa gulat ay napasigaw siya sa takot at nagtago sa likod ni Madison, saka sumilip sa masungit na si Sebastian. “May tinatago ka bang lalaki sa kwarto mo, Madison? Ay, tinatagong multo pala.” Nang marinig iyon, namula si Madison. “Hindi mo alam ang sinasabi mo! Huwag ka magsabi ng kung anu-ano!” Ayaw ni Mia na nakikita siyang walang muwang. “Hindi ako nag-iimbento. Kahit bata pa ako, marami na akong nakita.” Nabulunan si Madison sa kanyang laway at tinakpan ng kanyang kamay ang bibig ni Mia. “Ano bang pinagsa