Si Jordan ay ganap na naalimpungatan. Mabilis niyang inutusan ang mga kasambahay at bodyguard na pumasok at protektahan ang kanyang mga magulang.
Pinasuko ng mga bodyguard si Camila. Habang ang kanyang mga kamay sa kanyang likod, tumambad ang baluktot na ilong ni Camila.
Pinoprotektahan ni Vincent si Josephine mula kay Camila. “Hindi ba dapat patay ka na?”
Dahil hindi na niya maitago ang baluktot na ilong, sumuko si Camila sa pagpapanggap at galit na galit na sumigaw, “Lahat naman kayo gusto na akong mamatay, hindi ba? Para kapag wala na ako, pwede mo nang lasapin ang natitirang bahagi ng buhay mo kasama ang g*gang iyon, si Josephine! Tama ba ako?
“Hayaan mong sabihin ko sa’yo ito. Mangarap ka! Ako dapat ang mapapangasawa mo! Itinadhana tayong dalawa! Dapat tayo ang mag-asawa!”
“Hindi,” mahinahong putol ni Madison. “Hindi magkakonekta ang landas ng tadhana ninyo. Hindi kayo pwedeng magin

Nakangusong sabi ni Camila habang tumatawa, “Sa tingin mo ang binibining tulad niya ay makakapagpawalang-bisa sa sumpa ng isang admirer? Hindi ba masyadong nagtitiwala ka sa kakayahan niya?”
Pinigilan ni Jordan ang pagnanasang bigyan ng mabigat na sipa si Camila. “Ms. Madison, may paraan ba para masolusyunan ito?”
Kung wala talagang solusyon sa sitwasyong ito, naramdaman ni Jordan na dapat na lang nilang iligpit si Camila nang tuluyan.
Suot ni Madison ang seryosong ekspresyon habang siya ay lumakad papunta kay Camila. 
Gayunpaman, nanatiling walang takot si Camila.
Ang taong nagturo sa kanya kung paano ipataw ang sumpa ng admirer ay dalubhasa sa mystic arts. May kumpiyansa siya na ang binibini tulad ni Madison ay hindi malalampasan ang taong iyon sa mga pagdating sa mga kasanayan.
Saglit na tinitigan ni Madison si Camila. Tapos, ngumiti siya nang nakakatakot. “Sa tingin mo hindi ko mabab

”Maddie, hindi ako nagdududa sa’yo.”
Paliwanag ni Vincent, “Gayunpaman, maraming taon na akong pinagsisilbihan ni Ms. Ortiz. Hindi ko siya basta-basta mabibintangan ng isang bagay na maaaring hindi niya nagawa.”
Naunawaan ni Madison ang kanyang mga salita.
Tumayo siya at lumapit kay Camila. “Wala akong nakitang kahina-hinala sa larawan mo kanina. Iyon ay dahil...”
Tumigil sandali si Madison.
Kinakabahang tumingin si Camila kay Madison.
“Nagparetoke ka kasi. Malaki ang pagbabago ng mukha mo.”
“Hindi pa ako kailanman nagparetoke,” matigas na sagot ni Camila.
Parang nabastos siya nang ibinaling niya ang tingin kay Vincent. “Mr. Vincent, hindi ko maintindihan kung bakit mo ako pinapahiya ng ganito.
“Ang tagal ko nang nagtratrabaho sa inyo. Lagi kong ginagampanan ang mga tungkulin at responsibilidad ko nang masigasig. Kahit na hindi ako nakagawa ng anumang malaking kontribusyon sa kumpanya, gayunpaman, nagtrabaho ako nang walang tigil sa lahat ng mga taon na ito.
“Pwede mo naman sabihin sa’kin nang direkta kung gusto mo akong sisantihin. Kailangan mo ba akong ipahiya ng ganito?”
Nag-aapoy ang mga mata niya sa galit.
Inilibot ni Jordan ang kanyang mga mata. “Masyadong mataas ang tingin mo sa sarili mo, sekretarya ka lang. Bakit kami, ang pamilyang Salle, ay kailangan pa mag-ikot-ikot kung gusto ka naming tanggalin sa trabaho?”
Hindi mahanap ni Camila ang mga salita para sagutin si Jordan. Hindi niya ito pinansin at nanatili ang tingin kay Vincent. Gusto niya ng sagot mula sa kanya.
Hindi nagduda si Vincent sa sinabi ni Madison.
“Maddie, may pruweba ka ba sa mga sinasabi mo? Kailangan nating ipakita sa kanya para hindi na siya makatanggi.”
Bahagyang tumango si Madison. “Oo naman. Pwede ba akong mabigyan ng papel at lapis?”
“Oo. Syempre naman.”
Inutusan ni Jordan ang kasambahay na magdala sa kanila ng papel at lapis.
Kinuha ni Madison ang lapis at nagsimulang gumuhit sa papel.
Sinabi niya habang gumuguhit, “Maaaring sumailalim sa retoke ang sinuman para mabago ang kanilang pisikal na anyo. Gayunpaman, hindi nito mababago ang kanilang kapalaran at kayamanan.
“Ang tunay na ugali ng isang tao ay makakaapekto rin sa kanyang hitsura. Kapag nakagawa ka ng anumang maling gawain, ito ay sumasalamin din sa iyong hitsura.”
Gumuhit si Madison gamit ang mabilis at makinis na mga linya.
Unti-unting tumigas ang mukha ni Camila.
Umupo sina Vincent at Josephine sa tabi ni Madison at pinagmamasdan siyang gumuhit sa mga sandaling ito. Laking gulat nila nang makita ang mukha ng isang tao nang matapos ang pagguhit.
“Paano naging siya?”
“Hindi ba patay na siya?”
Nauusisang pinag-aralan ni Jordan ang mukha na iginuhit sa papel. Ito ay isang magandang mukha na mas kaakit-akit kaysa sa hitsura ni Camila ngayon.
Narinig lang niya ang mga taong nagpaparetoke para mas gumanda. Ito ang unang pagkakataon na nakatagpo siya ng taong dumaan sa pamamaraan upang magmukhang mas ordinaryo.
Ibinaba ni Madison ang lapis. “Ito ang orihinal mong hitsura.”
Inikot niya ang papel at ipinakita kay Camila. “Tama ba ako?”
Ang babaeng nasa drawing ay may magandang mukha. Gayunpaman, may nagbabantang tingin sa kanyang mga mata. Kahit sino ay masusumpungan itong kakila-kilabot sa pagtingin lamang sa guhit.
“Hindi ako ‘yan.”
“Ayos lang kahit hindi mo aminin. May isa pang paraan para makumpirma natin ang mga hinala natin.”
Tinuro ni Madison ang ilong ni Camila. “Pinaretoke mo ang ilong mo para ipatangos ‘yan. Ang mga nag-opera sa’yo...”
“Alam ko! Hindi nila magagawa ang isang bagay na ito.” Lumapit si Jordan kay Camila at hinawakan ang braso nito. Sa kabila ng pagsigaw nito, bahagya niyang sinundot ang ilong nito.
Ang pagsundot sa dulo ng ilong ay isang bangungot para sa mga nagparetoke sa parteng iyon.
Bumaluktot ang tuwid na ilong ni Camila nang magpuwersa si Jordan.
Tugon ni Jordan, “Puta! Hindi ko pa nga itinulak nang husto!”
Mabilis siyang tumalon.
Tinakpan ni Camila ang ilong at nanlilisik na tinitigan sina Jordan at Madison.
Sinabi ni Madison, “Nangangailangan ng pangangalaga ang pagpaparetoke, lalo na habang tumatanda. Malalaman mo kung nagsasabi siya ng totoo o hindi sa pamamagitan ng pagsuri kung nakapunta na siya sa anumang mga ospital o klinika ng plastic surgery.”
“Ano naman kung nagparetoke ako? May mga batas ba na nagsasabing hindi ko pwedeng gawin iyon?” ganti ni Camila na nakatakip ang ilong.
Sinangga ni Vincent si Josephine sa likod niya. Sinamaan niya ng tingin si Camila. “Julia White, buhay ka pa pala?”
“Mr. Vincent, hindi ako si Julia White! Hindi ko alam ang sinasabi mo!” Mariing tanggi ni Camila.
Sumugod siya kina Vincent at Josephine sa sumunod na sandali.

Si Jordan ay ganap na naalimpungatan. Mabilis niyang inutusan ang mga kasambahay at bodyguard na pumasok at protektahan ang kanyang mga magulang.
Pinasuko ng mga bodyguard si Camila. Habang ang kanyang mga kamay sa kanyang likod, tumambad ang baluktot na ilong ni Camila.
Pinoprotektahan ni Vincent si Josephine mula kay Camila. “Hindi ba dapat patay ka na?”
Dahil hindi na niya maitago ang baluktot na ilong, sumuko si Camila sa pagpapanggap at galit na galit na sumigaw, “Lahat naman kayo gusto na akong mamatay, hindi ba? Para kapag wala na ako, pwede mo nang lasapin ang natitirang bahagi ng buhay mo kasama ang g*gang iyon, si Josephine! Tama ba ako?
“Hayaan mong sabihin ko sa’yo ito. Mangarap ka! Ako dapat ang mapapangasawa mo! Itinadhana tayong dalawa! Dapat tayo ang mag-asawa!”
“Hindi,” mahinahong putol ni Madison. “Hindi magkakonekta ang landas ng tadhana ninyo. Hindi kayo pwedeng maging mag-asawa.”
“Nagsisinungaling ka!” sigaw ni Camila. “Engaged na siya sa akin! Magiging mag-asawa n

Kabanata 25