Kabanata 2080

”Sa mga oras na iyon, dumating siya sa buhay ko na parang isang liwanag, na nagpaliwanag sa madilim kong kinabukasan. Pagkatapos noon, nakabangon ako at naibalik ko ang tiwala ko sa sarili ko.” Nagbalik-tanaw si Shirley nang may maliit na ngiti sa kanyang mukha, ngunit kaagad na naglaho ang ngiti niya sa ilalim ng liwanag ng buwan. Unti-unting nawalan ng liwanag ang mata niya. “Ngunit sa huli, inalis niya ang tiwala ko sa sarili ko…” Tinawanan nang malungkot ni Shirley ang kanyang sarili, at alam ni Madeline ang ibig-sabihin niya. “Nauunawaan ko nang maigi ang nararamdaman mo.” Dahan-dahang lumapit si Madeline sa tabi ni Shirley, ngunit isang maginhawang ngiti ang lumitaw sa maliit niyang mukha. “Dati katulad mo ako. Wala akong respeto at pagmamahal sa sarili ko sa harap ng lalaking mahal ko, ngunit nalaman ko na ang magmahal nang bulag sa isang tao ay parang isang paru-parong lumalapit sa apoy. Pinapahiya ko lang ang sarili ko.” “Sa kasamaang-palad, huli ko na naintindihan