Kabanata 1931

Huminto ang wheelchair ni Shirley pagkatapos magsalita ni Carter. Isang bihira, at masayang ngiti ang makikita sa mukha ni Carter nung nakita niya na tumigil si Shirley sa paglayo sa kanya. “Shirley, alam ko na, sa puso mo, isa akong makasariling bastardo ngayon, pero kahit na anong mangyari, ikaw pa rin ang nag-iisang babae sa buhay ko.” Nang marinig niya ang sagot ni Carter, biglang diniinan ni Shirley ang pagpindot niya ng switch ng kanyang wheelchair. Umagos ang luha mula sa kanyang mga mata, pero pinigilan niyang tumulo ang mga ito. Bukod doon, hindi niya sinagot si Carter. Tahimik lang niyang pinindot muli ang switch ng kanyang wheelchair, at nagpatuloy na lumabas ng kwarto. Tahimik na pinanood ni Carter si Shirley hanggang sa makalayo ito. Mabilis ang tibok ng kanyang puso, at dumilim ang kanyang mga mata. “Jeremy, mararamdaman mo na rin ang sakit na nararanasan ko.” Nang masabi ito ni Carter, tumunog ang kanyang phone. Sinilip niya ang kanyang phone, at isang