Kabanata 322

Lumapit si Dune kay Irene na may malamig at mapanuyang ngiti. Sa harap ng banta ng kamatayan, nanghina ang mga tuhod ni Irene. Lumingon siya kay Luna, na nananatiling nakatulala sa pagkagulat, at sa huling lakas niya, sumigaw, "Luna, tumakbo ka! Humingi ka ng tulong!" Nagising si Luna mula sa pagkabigla, at bumilis ang tibok ng kanyang puso nang makita si Dune na papalapit kay Irene habang may hawak na patalim. Nanlamig ang kanyang buong katawan sa takot, dahilan upang hindi siya makakilos o kahit sumigaw man lang. Sa sandaling iyon, ang naiisip niya lamang ay, "Russ, kailangan mong bumalik at iligtas kami." "Napakaawa naman ng mag-inang ito," sabi ni Dune habang umiiling at papalapit kay Irene. "Magsimula tayo sa isang maliit na hiwa sa leeg mo para magdugo. Medyo nauuhaw kasi ako," sabi ni Dune, kumikislap ang mga mata niyang puno ng uhaw sa dugo habang inilalapit ang patalim sa leeg ni Irene, handang hiwain ito. Bigla, isang "click" ang narinig mula sa likod. Huminto si Dun