Kabanata 1947

"Hmph, sampung milyon? Sa tingin mo ba, isang pulubi lang ang pinapaalis mo? Madali akong kumikita ng trenta hanggang limampung milyon sa isang proyekto lang. Ang sampung milyon mo ay wala lang! Tsaka wala na ang anak ko, ano pa ang silbi ng pera mo sa akin? Sabihin ko sa iyo, hindi ito isang bagay na kayang lutasin ng pera. Kahit gaano pa kalaki ang ibigay mo sa akin, bilyon man o isang daang bilyon, hindi ko ito tatanggapin, dahil ang pera na ito ay hindi maibabalik ang buhay ng anak ko." Dumilim ang mukha ni Faron, at malamig niyang sinabi, "Sige! Kung ayaw mo ng pera, anong gusto mo?" "I... Isa lang ang gusto ko, at iyon ay ang mamatay ka." Sa sandaling iyon, bahagyang gumalaw ang isang naka-itim na pigura na nakatayo sa tabi ni Tyrel. Sabi ni Tyrel, "Hindi na kailangan, atras. Naisip ko na ang pagpapahirap kay Faron ay magpapasaya sa akin, ngunit sa tuwing nakikita ko siya, naaalala ko ang aking patay na anak, at gusto ko na lang siyang patayin." Habang nagsasalita si Tyre