Kabanata 259

Hindi pa rin malinaw sa’kin kung bakit nandoon si Joshua. Higit sa lahat, hindi malinaw sa’kin kung paano nahulog sa dagat sina Dixon at ang iba. Para bang sinadya silang hinulog. Pagkalipas ng sampung minuto, nakarating kami sa wakas sa isla na ipinakita sa mapa ng GPS. Pinahinto namin ang yate sa tabi ng dalampasigan at umakyat sa pampang sa malamig na tubig-dagat. Naglakad kami nang pabilog sa paligid ng isla at sa wakas natagpuan silang tatlo. Si Emma ay nakahiga sa buhangin nang walang pakialam. Samantala, pareho sinang Dixon at Lance na tahimik na naupo sa tabing-dagat. Naglakad ako at nag-alalaang nagtanong, “Okay lang ba kayo?” Kahit na basang-basa silang tatlo, wala silang natamong pinsala. Suot ni Emma ang suit jacket ni Lance. Nang makita niya kami, mabilis niyang hinubad ang jacket at lumapit para yakapin si James. Niyakap siya ni James nang mahigpit. Maingat niyang tinanong, “Nilalamig ka ba?” Tumango si Emma. “Sobra.” Huhubarin sana ni James ang kanyang coatc nang mapagta