บทที่ 1408

“ขอโทษค่ะ” เมเดลีนรีบขอโทษแล้วก้มลงหยิบหมวกยื่นคืนให้อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว ทันทีที่เงยหน้าขึ้นมอง เมเดลีนก็เห็นว่าผู้หญิงอีกคนสวมแว่นกันแดดขนาดใหญ่ปิดบังใบหน้าของเธอไปกว่าครึ่ง ถึงอย่างนั้นเมเดลีนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงในความสวยของอีกฝ่าย “ไม่เป็นไรค่ะ” เธอคนนั้นรับหมวกยิ้ม ๆ ก่อนจะหันหลังเดินตรงไปที่ชายหาด เมเดลีนชำเลืองมองแผ่นหลังของอีกฝ่ายแล้วนิ่งเงียบไปชั่วขณะ “มองอะไรน่ะ ลินนี่?” เจเรมี่โอบแขนรอบไหล่ของเธอเบา ๆ “กลับโรงแรมกันเถอะ” “คุณเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นไหม?” เมเดลีนเดินตามเจเรมี่ แต่ก็หันกลับไปมองอีกครั้ง อาจเป็นเรื่องบังเอิญ แต่ผู้หญิงคนนั้นหันกลับมามองเมเดลีนด้วยรอยยิ้มร้ายบนใบหน้าพอดี “ผมไม่มองผู้หญิงคนอื่น นอกจากคุณหรอกนะ ลินนี่” เจเรมี่ตอบห้วน ๆ เมเดลีนรู้สึกราวกับว่าโดนสาดน้ำผึ้งหวาน ๆ ใส่เต็ม ๆ แต่เธอกลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก แต่ความรู้สึกไม่สงบหายไปอย่างรวดเร็ว เพราะคำพูดที่ไพเราะและอ่อนโยนของเจเรมี่ โรงแรมที่เจเรมี่จองนั้นใหญ่มาก และมีสระว่ายน้ำส่วนตัวขนาดใหญ่ด้วย เมื่อนึกย้อนไปถึงตอนที่เธอกระโดดลงไปในแม่น้ำโดยไม่ได้คิดเพื่อยาถอนพิษ เมเดลีนก็ตัดสินใ