บทที่ 1407

“เลิกมองผู้ชายพวกนั้นได้แล้ว” เสียงทุ้มเย้ายวนใจของชายหนุ่มดังชัดอยู่ในหู เมื่อรู้สึกได้ถึงความหึงหวงของอีกฝ่าย เมเดลีนจึงยกมือขึ้นเพื่อเอาฝ่ามือที่ใช้บังดวงตากลมเธอเอาไว้ออกไป และหันกลับมาเห็นดวงตามีเสน่ห์ของเจเรมี่ที่กำลังเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข “ทำไมฉันจะดูไม่ได้ ตามมีไว้มองความสวยงามของโลกใบนี้นะ” เมเดลีนตอบก่อนจะหันกลับไปชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงามของชายหาดต่อไป เจเรมี่จึงรีบเดินเอาร่างสูงกำยำของตัวเองไปยืนบังอยู่ตรงหน้าเมเดลีน พลางเคลื่อนใบหน้าอันหล่อเหลาเข้าไปใกล้ บังไม่ให้สายตาของเธอกวาดไปรอบ ๆ ชายหาด “ถ้าคุณยังมอง มันจะทำให้ผมหึง ลินนี่” เขาเอ่ยอย่างจริงจัง เมเดลีนคลี่ยิ้มมุมปากออกมาอย่างซุกซน “ดีเลยค่ะ ฉันอยากเห็นว่าเวลาสามีของฉันหึง หน้าตาของเขาจะเป็นยังไง?” “ผมว่าอย่าเลยดีกว่า” สีหน้าของเขาขรึมลง ขณะที่สายตาเย็นชาจับจ้องคนดื้อดึงอย่างไม่ลดละ ก่อนจะแปรเปลี่ยนไปเป็นอ่อนโยนในครู่ต่อมา “ผมจะให้คุณดูได้มากเท่าที่ต้องการ แต่ถ้าเรากลับถึงโรงแรมเมื่อไหร่ คืนนี้สายตาของภรรยาผมจะต้องจดจ้องอยู่ที่ผมคนเดียวเท่านั้น” เมเดลีนรับรู้ได้ถึงความอ่อนหวานของเขาจึงหยุดแกล้งเขาไป “ก็ได้ค่ะ ฉั