บทที่ 1409

คำสารภาพรักของเจเรมี่ยังคงหวานอย่างน่าประหลาดใจ เมเดลีนคลี่ยิ้มแล้วสบตาชายหนุ่ม “ฉันก็เหมือนกันค่ะ ฉันอยากอยู่กับคุณตลอดไป ตั้งแต่วันที่ฉันได้พบคุณไปจนถึงวันสิ้นโลก ไม่ว่าคุณจะไปที่อยู่ที่ไหน ฉันก็จะไปด้วย” เมื่อได้ยินอย่างนั้นดวงตาของเจเรมี่ก็อ่อนโยนขึ้น “ขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องรอนานขนาดนี้” “ถ้าหากว่าการรอคอยมันจะทำให้ได้พบคุณ มันก็คุ้มค่าที่จะรอนะ” ด้วยคำพูดของเมเดลีน เจเรมี่จึงก้มลงจูบปากอิ่มอย่างไม่ลังเล ถ่ายทอดความรู้สึกที่มีไปกับสัมผัสที่ลึกซึ้ง “ลินนี่ เรามีลูกอีกคนดีไหม?” “คุณมีเงินเยอะพอจะเลี้ยงลูกหรือเปล่าคะ คุณวิทแมน?” “คุณว่าไงนะ?” เจเรมี่ถามพร้อมหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะให้คำมั่นสัญญาอย่างจริงจัง “ผมไม่อยากให้คุณต้องลำบากอีก ลินนี่ ผมพอใจที่มีแจ็ค ลิเลียน และพุดดิ้งมากแล้ว ที่สำคัญที่สุดคือผมมีคุณ” เจเรมี่เอ่ยอย่างนุ่มนวล ส่วนคำตอบของเมเดลีนก็กลายเป็นเสียงพึมพำเบา ๆ ในท้ายที่สุด สายลมยามเย็นทำให้แสงเทียนบนโต๊ะสั่นไหว เงาของสองร่างสะท้อนบนผนัง และความรักของพวกเขาจะยังคงเติบโตต่อไป... ณ เกลนเดล คาเลนนำซุปเข้าไปให้เอโลอิสที่โรงพยาบาลและดูแลตามปกติ แต่ทันที่ที่เธอเข้าไปใ