บทที่ 392

หากว่ากันตามจริงแล้ว ความสูงระหว่างฉันกับฌองนั้นไม่ต่ำกว่าสามเมตร และฉันก็ใจไม่กล้าพอที่จะกระโดดลงไปด้วย เพราะชุดกระโปรงแบบครบเซ็ตที่ทั้งใหญ่ทั้งหนัก ทำให้ยากที่พุ่งตัวลงไป ถ้าคนข้างล่างเป็นแซคคารี่ ฉันคงไม่ลังเลที่จะกระโดดลงไป และทุกครั้งที่คิดแบบนี้ ก็เข้าใจได้ทันทีเลยว่าตัวเองนั้นเชื่อใจเขามากกว่าใครในโลก ถึงฉันจะไม่อยากให้อภัยเขาเกี่ยวกับเรื่องเมื่อแปดเดือนก่อน แต่ก็เข้าใจดีว่าอีกฝ่ายไม่มีทางเลือก เพราะฉะนั้นฉันควรเลิกทำท่าทีเมินเฉยใส่เขาได้แล้ว! ไม่อย่างนั้น ถ้าตัวเองยังรู้สึกผิดหวังหรือเสียใจอยู่ ก็ควรห่างหายไปจากชีวิตของเขาเลยดีกว่า ทั้ง ๆ ที่รักขนาดนั้น ทำไมถึงยังเหวี่ยงใส่อารมณ์กับเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่ากันนะ? ร่างเล็กถอนหายใจ ในขณะที่ฌองก็ขมวดคิ้วถามอีกครั้ง “ตกลงจะกระโดดมั้ย?” แคโรสูดหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพุ่งตัวไปยังหน้าต่าง และด้วยแรงส่งจากที่สูงระดับนี้ทำให้ร่างสูงต้องก้าวถอยหลังไปนิด แต่ก็ตั้งท่ารับไว้ได้อย่างมั่นคง มือบางตบหน้าอกตัวเองเบา ๆ เพื่อขจัดความกลัวออกไป เสียงคนด้านล่างดังเร่งขึ้นมาอีกครั้ง “ยังไม่ลงมาอีกเหรอ?” พลันร่างบางก็กระโดดลงสู่อ้อมแขนของอีกคนทันที มื