บทที่ 1237 ถ้าเธอมองผู้คนตามท้องถนนเยอะ ๆ เธออาจจะเจอแรงบันดาลใจก็ได้

โรบินยิ้มกว้าง “ขอบคุณนะคะพี่แอเรียน” อย่างที่บางคนชอบพูดกันว่า บางทีชีวิตจะยื่นอุปสรรคมาให้เรา แต่ก็จะยื่นคนมาคอยช่วยเหลือด้วยเช่นกัน นั่นคือสถานการณ์ของโรบินในตอนนี้ แม้ว่าชีวิตของเธอจะวุ่นวาย แต่การงานของเธอดูเหมือนจะดีขึ้นเรื่อย ๆ คุณเยลแมนที่เป็นที่รู้จักกันดีว่าชอบบ่นไม่เป็นเรื่องและยังใจร้ายกับคำพูด เพิ่งจะเรียกเธอไปที่ห้องทำงานของเขาเพื่อที่จะชมผลงานของเธอ ดูเหมือนคุณเยลแมนจะพอใจกับการพัฒนาและความขยันหมั่นเพียรของโรบิน เขาถึงกับบอกเธอว่าหากมีตำแหน่งงานใดว่าง ตัวเลือกแรกของบริษัทจะเป็นเธอ แม้ว่าส่วนหนึ่งของคำชมที่พรั่งพรูออกมาจากคุณเยลแมนอาจเกี่ยวข้องกับการที่เขาพยายามจะทำให้แอเรียนประทับใจในตัวเขา แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขารู้สึกทึ่งกับการทำงานหนักและความทุ่มเทของโรบินจริง ๆ โรบินออกจากห้องทำงานเขาด้วยความปิติยินดี แต่ก่อนเหตุผลเดียวที่คุณเยลแมนจะเรียกเธอคือเพื่อตะโกนใส่เธอ เธอไม่เคยฝันว่าจะมีวันที่เขาจะยกย่องเธอด้วย มันแปลกจนเธอสงสัยว่า แอเรียนจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือไม่ เธอจึงถามว่า “พี่แอเรียน! คุณเยลแมนเพิ่งจะเรียกฉันไปที่ห้องทำงานของเขาเพื่อชมฉัน! พี่ได้ แบบว่า