บทที่ 654 ลูซี่ แต่งงานกันเถอะ

ณ คฤหาสน์แชลโลว์ เบย์ ฮีลตันกับเวอเรียนกำลังจะเข้านอนในขณะที่โทรศัพท์ดังขึ้น เวอเรียนขมวดคิ้ว “จะเที่ยงคืนแล้ว ใครโทรมาหาดึกขนาดนี้?” ฮีลตันหยิบโทรศัพท์จากโต๊ะข้างเตียงแล้วมองดูหมายเลขผู้โทรมันคือ ยานิ เควน … ณ บลูส์ ผับ เมื่อฮีลตันมาถึง ยานิก็เมาแล้ว เมื่อยานิเห็นเพื่อนของเขา เขาลุกขึ้นยืน คว้าคอเสื้อของฮีลตัน และจ้องไปที่เขา “บอกฉันที ทำไมเธอถึงไม่ใช่แซม?” ฮีลตันพูดอย่างใจเย็นว่า "เธอไม่ใช่แซม เธอคือลูซี่ เธอเป็นคนละคน" ยานิทรุดตัวลงบนที่นั่งในขณะที่เขาเอามือทั้งสองข้างของเขาจับหัว แล้วพูดเสียงแหบพร่าว่า “ฉันควรปล่อยเธอไปไหม?” “ถ้านายรักเธอ นายควรคว้าโอกาสนี้ไว้ แซมจากไปหลายปีแล้ว เธอคงอยากให้นายมีความสุขเช่นกัน หากนายพลาดความสัมพันธ์ครั้งนี้เพราะความรู้สึกผิด และความเสียใจ มันคงไม่คุ้ม" รักเหรอ? ยานิสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาไม่รู้ว่าเขารักใคร เป็นแซมหรือเปล่า? มันไม่รู้สึกเช่นนั้น ถ้าอย่างงั้นเป็นลูซี่งั้นเหรอ? เมื่อเขามองไปที่เธอ เขาเห็นแซมอยู่ในตัวเธอ นั่นไม่ใช่เรื่องปกติ ฮีลตันนั่งลงข้างเขา และเม้มริมฝีปากของเขา “แซมตายไปเมื่อหลายปีก่อน นายเคยคิดบ้างไหมว่าบางทีนายอาจจะไม