บทที่ 653 ลาก่อน จริง ๆ

ลูซี่หันหลังกลับในขณะที่เธอเช็ดผมของเธอด้วยผ้าขนหนู ยานิคว้าข้อมือของเธอ และหันเธอกลับมา เขาบังคับให้เธอมองไปที่เขา “คุณหึงกวินเหรอ?” “ไม่ ฉันบอกคุณแล้ว ฉันไม่ใช่แซม” ยานิไม่สนใจเธอ เขามองเธอในสภาพกึ่งเมา เขาพูดว่า "บอกผมที ว่าทำไมคุณถึงกลับมา? ถ้าคุณไม่อยากเจอผม หรือไม่อยากอยู่กับผม ทำไมคุณถึงกลับมาที่นอร์ท ซิตี้?" ลูซี่ไม่สามารถให้คำตอบที่สมเหตุสมผลแก่เขาได้ เธอไม่มีครอบครัวอยู่ที่นอร์ท ซิตี้ ถ้าเธอไม่ต้องการเจอยานิ เธอคงไม่กลับมาที่นี่ ลูซี่หลับตาลงและผลักยานิออกไป เธอพูดว่า "ยานิ ปล่อยฉันไปเถอะ เราเข้ากันไม่ได้ และกวินก็เหมาะกับคุณ ฉันเห็นบางอย่างระหว่างคุณสองคน ทำไมคุณถึงไม่ปล่อยฉันไปล่ะ?" ยานิหัวเราะเยาะ “คุณรู้ได้อย่างไรว่ามีบางอย่างระหว่างกวินกับผม?” ลูซี่ไม่มีคำตอบสำหรับคำถามของเขา “เป็นเพราะเธอมาส่งผมกลับบ้านงั้นหรือ? หรือเพราะว่าแขนของผมโอบเธอ? หรือเพราะเธอทิ้งรอยจูบที่เสื้อของผม? นั่นทำให้คุณคิดว่ามีอะไรเกิดขึ้นงั้นหรือ? บางทีเราอาจจะนอนด้วยกันก็ได้?” ลูซี่สูดหายใจเข้าลึก ๆ เธอตัวสั่น “ทั้งหมดนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน คุณเลือกเอง” เลือกงั้นเหรอ? เธอได้ใจเขา จากนั้นเธ