บทที่ 655 ส่งท้ายปีเก่า 1 ผสมผสาน

เมื่อลูซี่ออกไปจากคฤหาสน์ เธอสวมเสื้อคลุมยาวตัวหนาที่ยานิซื้อให้เธอ เขาบ่นว่าเธอใส่เสื้อผ้าบางเกินไป เขาเลยซื้อมันให้เธอ และบังคับให้เธอใส่มัน หิมะกำลังตก แต่เธอรู้สึกอุ่น เธอขึ้นแท็กซี่ และมองกลับไปที่คฤหาสน์เป็นครั้งสุดท้ายในขณะที่เธอจากไป ความทรงจำที่เธอมีกับยานินั้นช่างแสนหวาน เขาตามใจเธอ และปฏิบัติต่อเธออย่างดี เธอเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุดในโลก คนเดียวที่ปฏิบัติกับเธอดีขนาดนั้นคือพี่สาวของเธอ “คุณผู้หญิงครับ คุณจะไปไหนครับ?” เธอตอบเรียบ ๆ "ไปที่ป้ายรถเมล์" “ได้ครับ ดูอากาศคืนนี้สิ พรุ่งนี้ถนนอาจจะเต็มไปด้วยหิมะ และการจราจรก็เลวร้ายสุด ๆ” ลูซี่ยิ้ม มันไม่สำคัญกับเธอเพราะเธอจะไม่อยู่ที่นี่ในวันพรุ่งนี้ … ยานินอนจนถึงหกโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น เขาไม่ได้นอนหลับสบายมาหลายวันแล้ว อีกอย่างเขาก็เมาค้างเล็กน้อย ดังนั้นเขาจึงนอนหลับสบายในคืนนั้น เมื่อเขาตื่นขึ้น เขาก็เห็นว่าที่ข้าง ๆ ของเขาว่างเปล่า เขาเดินลงไปหาป้าเย็นที่กำลังเตรียมอาหารเช้า เธอพูดว่า “นายท่าน คุณตื่นแล้ว! ฉันทำอาหารเช้าแล้ว ทำไมคุณไม่พาคุณลูซี่มากับคุณด้วยล่ะ?” เขามองไปที่สัญญาแต่งงานบนโต๊ะ มีจดหมายอยู่ข้าง ๆ มัน