บทที่ 636 คืนวิลสันมาให้ฉัน!

รูบี้รีบกลับมา หลังจากผ่านไปสองชั่วโมง เซรีนเห็นรูบี้ดูกระวนกระวาย เมื่อเธอกลับเข้ามาในคฤหาสน์ เซรีนทำข้าวผัดไว้ให้ เธอถามรูบี้ "ฉันทำข้าวผัดไว้ คุณจะกินไหม?" รูบี้จับเก้าอี้แล้วบีบเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลง เธอดูไม่ดีเลย เซรีนถามด้วยความเป็นห่วง "คุณรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า?" "เปล่า กินข้าวกันเถอะ" ในขณะที่พวกเธอกำลังกินข้าวกันอยู่ ทันใดนั้น รูบี้ก็วางตะเกียบลง เธอกลืนน้ำลายแล้วพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ "เซรีน" "มีอะไรเหรอ?" "มีบางอย่างที่ฉันต้องบอกเธอ" หางตาของเซรีนกระตุก เหมือนว่าเธอรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอพูดตะกุกตะกัก "มี...มีเรื่องบางอย่างเกิดขึ้นกับวิลสันหรือเปล่า?" รูบี้สูดลมหายใจเข้า เธอไขว้นิ้วแล้วพูด "เขาเจอสตีเฟ่นที่เกาะโรบินสัน ทอมป์สันบอกว่าวิลสันถูกยิงมากกว่าหนึ่งครั้ง พวกเขาทั้งคู่ตกลงไปในมหาสมุทร" เซรีนพูดไม่ออก เธออ้าปากแต่ไม่มีคำพูดใดออกมา เธอตกใจมาก หลังจากผ่านไปสักพัก เสียงของเซรีนเหมือนเสียงพิณที่สายขาด "วิลสันตกลงไปในมหาสมุทร แต่ยังไม่มีใครเจอเขาเลยเหรอ?" "ยังไม่มีใครเจอเขาเลย" รูบี้ไม่กล้าบอกเธอว่า วิลสันอาจเป็นหนึ่งในศพที่กู้ขึ้นมาจากมหาสมุทร เซรีนไ