บทที่ 635 เกิดเรื่องบางอย่างขึ้นกับวิลสัน

ชายแดนเกาะโรบินสัน "ผู้บัญชาการครับ แผนการใช้นักฆ่าหุ่นเชิดขององค์กรดาร์กนั้นมีประสิทธิภาพไปไกลมากครับ หุ่นเชิดพวกนั้นเหมือนฟองน้ำที่ดูดซับลูกกระสุน พวกเขายิงไม่ตาย บางทีเราควรใช้ระเบิดยิงพวกเขานะครับ! แต่เราจะใช้ระเบิดของเราทั้งหมดไม่ได้ ใช่ไหมครับ? ถ้าเราใช้อาวุธที่มีประสิทธิภาพสูงทั้งหมดของเรา แล้วจะเหลืออะไรไว้ใช้ยามคับขันล่ะครับ?" วิลสันมองแผนที่แล้วขมวดคิ้ว เขาพูดด้วยท่าทางเคร่งขรึม "ถ้าเราสู้กับกองกำลังของประเทศเอต่อไป เราอาจแพ้เพราะคนของเราเหนื่อยเกินไป นักฆ่าหุ่นเชิดพวกนั้นน่ากลัวมาก แต่พวกเขาต้องมีจุดอ่อน" ทอมป์สันกับวิลสันกำลังศึกษาแผนที่ เมื่อวิลสันเห็นหนองน้ำที่อยู่บนเกาะโรบินสัน ชายหนุ่มชี้ไปที่หนองน้ำด้วยนิ้วมือเรียวยาว "ถ้าเราล่อพวกหุ่นเชิดไปที่หนองน้ำนั่น เราอาจไม่ต้องใช้ระเบิดเยอะก็ได้" ดวงตาของทอมป์สันเป็นประกาย "ความคิดเยี่ยม ในเมื่อกระสุนทำอะไรพวกเขาไม่ได้ ทำไมเราไม่ทำให้พวกเขาจมลงไปในหนองน้ำเลยล่ะ? พวกเขาปีนกลับขึ้นมาไม่ได้หรอก ฮ่าฮ่าฮ่า" วิลสันมองอากาศข้างนอกแล้วถาม "นายได้ดูพยากรณ์อากาศหรือยัง?" ทอมป์สันตอบอย่างมั่นใจ "ฉันดูมานานแล้ว เกาะโรบินสันนี้ชื้นแล