บทที่ 612 แลกเปลี่ยนยาแก้พิษกับคน

“เบลน ฉันจริงจัง ถ้าเซรีนตาย ก็ไม่เกิดผลดีกับนายเหมือนกัน!” เบลนเลิกคิ้ว “การตายของเซรีนเกี่ยวอะไรกับฉัน?” รูบี้พูดต่อว่า "ถ้าเซรีนตาย วิลสันจะไม่เป็นผู้นำองค์กรไลท์ แล้วใครจะเป็นผู้ลงนามในสนธิสัญญาร้อยปีระหว่างแซด กับอาร์ คันทรีล่ะ?" เบลนเกาคางของเขา และแสร้งทำเป็นเห็นด้วยกับเธอ “ดูเหมือนเธอจะมีเหตุผลนะ” รูบี้คิดว่าเบลนเชื่อเรื่องไร้สาระของเธอ “ใช่ ดังนั้นถ้านายให้สมุนไพรร้อยวิญญาณกับเซรีน และถ้าเธอตื่นขึ้นมา วิลสันจะต้องขอบคุณนายอย่างแน่นอน นี่เป็นกำไรมหาศาลสำหรับนาย นายไม่ต้องเสียอะไรเลย” เบลนมองเธออย่างเย็นชา “แต่ฉันไม่ต้องการที่จะช่วยผู้หญิงของไวท์วูล์ฟ” “เบลน ไม่เอาน่า ตอนนี้เรารู้จักกันมาซักพักแล้ว ฉันแน่ใจว่าเราเป็นเพื่อนกัน นายจะไม่ช่วยเธอได้อย่างไร?” “เพื่อนงั้นเหรอ? เราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เมื่อไหร่? แล้วอีกอย่างเธอไม่ได้บอกเหรอว่าการเป็นพันทธมิตรของเราได้หยุดลงชั่วคราว? แล้วเธอก็เป็นคนที่ไล่พวกเราไปด้วย” โอล เคพยักหน้าอย่างเกรี้ยวกราด “ใช่ คุณลูน่า ตอนที่คุณต้องการความช่วยเหลือ คุณรีบไปหาหัวหน้าของเรา แต่เมื่อคุณใช้เราเสร็จแล้ว คุณแทบจะไม่รู้สึกอะไรเลย และคุณยังคิดจะ