บทที่ 613 เซรีนฟื้นขึ้นมา

เบลนสั่งให้โอล เค ขับรถกลับซี คันทรีทันที เพื่อไปเอาสมุนไพรร้อยวิญญาณ เช้าวันรุ่งขึ้น เบลนเอายาแก้พิษมาส่งให้ที่โรงพยาบาลด้วยตัวเอง รูบี้ยังไม่ตื่นตอนที่เธอได้รับโทรศัพท์จากวิลสันในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอไม่ได้คิดอะไรมากกับข่าว ยกเว้นว่าเธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่เบลนมอบสมุนไพรร้อยวิญญาณให้กับวิลสันอย่างง่ายดาย เมื่อรูบี้มาถึงโรงพยาบาล วิลสันก็กำลังรอเธออยู่ “เซรีนกินยาแก้พิษแล้วหรือยัง? มันได้ผลหรือเปล่า?” วิลสันมองไปที่เธอ “รูบี้ ฉันมีบางอย่างจะบอกเธอ” “อะไรเหรอ? อะไรสำคัญไปกว่าการช่วยชีวิตเซรีน?” “จากนี้ไป เธอไม่ใช่ทหารรับจ้างขององค์กรไลท์อีกต่อไป เธอไม่ใช่นักฆ่าอีกต่อไป เธอเป็นอิสระ” รูบี้อึ้ง เธอกระพริบตาและหัวเราะ “นี่ล้อเล่นหรือเปล่า? วิลสัน นี่มันไม่ตลกเลยนะ” “ฉันไม่ได้ล้อเล่น เธอเป็นผู้หญิง จุดจบของการเป็นนักฆ่าไม่มีอะไรดี ฉันไม่สนว่าเธอจะไม่เต็มใจหรือเปล่า การตัดสินของฉันถือเป็นที่สุด” จากนั้นวิลสันก็หันหัน และเดินจากไป รูบี้กำลังจะไล่ตามเขาตอนที่เบลนหยุดเธอไว้ รูบี้มองไปที่เขา “นายทำอะไรน่ะ? ปล่อยฉันนะ!” “วิลสันยกเธอให้ฉัน!” "นายพูดอะไร?" เบลนยิ้มเยาะ “คนที่เธอภัก