บทที่ 598 สิ่งที่คุณปกป้องไม่ได้ ฉันจะปกป้องให้คุณเอง!

ฝนเริ่มตกลงมาจากท้องฟ้า วิลสันนอนหมดสติอยู่ตรงลาน ภายใต้ท้องฟ้าที่มืดมิด น้ำฝนชะล้างเลือดในร่างกายของเขา เมื่อรูบี้มาถึง แววตาของเธอเต็มไปด้วยความประหลาดใจ และความเจ็บปวด "วิลสัน!" วิลสันได้ยินเสียงของผู้หญิงราง ๆ เขาใช้พลังทั้งหมดลืมตาขึ้นมา และเห็นร่างบางด้วยสายตาที่พร่ามัว เขายิ้มและพึมพำเสียงแหบอย่างอ่อนแรง "เซรีน คุณกลับมาแล้ว" รูบี้คุกเข่าลง เธอช่วยพยุงเขาขึ้นมา และรู้สึกเจ็บปวด "วิลสัน คุณนี่โง่จริง! ทำไมคุณไม่สู้กลับ ในเมื่อคุณบาดเจ็บสาหัส?"่ รูบี้ใช้พลังทั้งหมดแบกเขาไว้บนหลัง หญิงสาวรูปร่างบางและสูง แบกชายหนุ่มตัวใหญ่ไว้บนหลังของเธอ เธอค่อย ๆ เดินออกมาจาก ดาร์ก คาบิเนททีละก้าว "วิลสัน คุณต้องอดทนไว้นะ ใครจะไปช่วยเซรีนถ้าคุณตาย?" รูบี้จะใจเย็นเสมอ แต่ตอนนี้เธอแบกชายหนุ่มไว้บนหลังของเธอ และเลือดก็ไหลลงมาจากหน้าอกของเขา ถึงแม้ว่าฝนจะตก แต่รูบี้ก็รู้สึกถึงของเหลวอุ่น ๆ บนหลังของเธอ "วิลสัน ฉันจะบอกให้นะ อย่าคิดว่าฉันจะช่วยคุณไปช่วยเซรีนเชียวนะ! มีแต่คุณเท่านั้นที่จะช่วยเธอได้!" "คุณต้องมีชีวิตอยู่ต่อนะ!" "วิลสัน คุณได้ยินฉันหรือเปล่า?" ดาร์ก คาบิเนทนั้นมีการ์ดสายลับเฝ้า