บทที่ 597 ที่รัก อย่าไปนะ มองผมสิ

"เซรีน...มองผมสิ คุณจำผมได้ไหม? ผมคือวิลสันของคุณไง มองผมสิ" วิลสันพยายามเรียกให้หญิงสาวตื่น แต่หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าเขา ได้กลายเป็นหุ่นเชิดที่ไร้หัวใจไปแล้ว เซรีนมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชามากกว่าเดิม หญิงสาวเล็งปืนมาที่หน้าอกของเขา และลั่นไกปืน... วิลสันก้มหน้าลง เขามองปืนที่เล็งมาที่หน้าอกของเขา แล้วเซรีนก็ลั่นไกปืนโดยไม่ลังเล แล้วเลือดสีแดง ก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าอกของวิลสัน... วิลสันมองหญิงสาวตรงหน้าเขาด้วยความเจ็บปวด เธอยังคงทำหน้าเหมือนเดิม และยังจำเขาไม่ได้ เธอปฏิบัติกับเขาเหมือนเป็นศัตรู วิลสันยกมือขึ้นมาสัมผัสกับใบหน้าที่บอบบางของเธอ "เซรีน มองผมสิ คุณช่วยจำหน่อยได้ไหม ว่าผมเป็นใคร?" เซรีนยังคงไร้ความรู้สึก สายตาของเธอนั้นยังเด็ดเดี่ยวเหมือนเดิม โดยไม่มีความกลัวเลย เซรีนของเขาไม่ใช่คนแบบนี้ ผู้หญิงของเขาจะตัวสั่นเมื่อเธอเห็นปืน และกลัวปืนลั่นถ้าเธอได้ถือปืน การฆ่าคนนั้นเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะกับเธอเลย การฆ่าคนนั้น เป็นสิ่งที่เธอจะไม่มีวันทำเลยในชีวิตนี้ "เซรีน..." แล้ววิลสันก็ล้มลงไปบนพื้น แต่เซรีนก็ไม่ได้หันกลับมองเลย หลังจากที่หญิงสาวทำภารกิจสำเร็จ เธอก็รีบหันหลังแล้วเดินจ