บทที่ 599 เขาจะช่วยผู้หญิงของเขาเอง!

วิลสันรู้สึกว่าร่างกายของเขาเจ็บปวดมาก เมื่อเขาฟื้นขึ้นมา บาดแผลที่หน้าอกและไหล่ของเขานั้นปวด ตอนที่เขาขยับ รูบี้เปิดประตูเข้ามา และเธอเห็นว่าวิลสันฟื้นแล้ว "ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้ว ฉันคิดว่าคุณจะตายแล้วซะอีก" รูบี้เดินเข้ามาแล้วเปิดผ้าม่าน เมื่อวานนี้มีฝนตก อากาศจึงดูสดชื่นเป็นพิเศษ ท่ามกลางป่าและภูเขาแห่งนี้ ทิวทัศน์แห่งนี้ดีมาก ถ้าพวกเขาไม่ได้ต่อสู้กัน วิลสันพยายามลุกขึ้นนั่ง "ที่นี่ที่ไหน?" "คฤหาสน์ส่วนตัวของฉันเอง ที่นี่เป็นที่อยู่ที่ปลอดภัยชั่วคราว ผู้บัญชาการยังไม่รู้ ภูเขาทั้งหมดนี้เป็นของฉัน ฟังดูเป็นยังไงบ้าง? ฉันไม่ได้ทำงานโดยไม่ได้อะไรเลย ใช่ไหมล่ะ?" วิลสันไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะฟังเธอพูดตลก เขามองเธอ "คุณทรยศองค์กรเพื่อผมเหรอ?" "ใช่ คุณขยับได้แล้วเหรอ? ทำไมคุณไม่เลิกกับเซรีนแล้วมาอยู่กับฉันล่ะ? เราใจตรงกันนะ ถึงผู้บัญชาการจะส่งสายลับมาฆ่าเรา เราก็หนีเขาได้ถ้าเราร่วมมือกัน คุณคิดว่าไง?" "รูบี้ นี่ไม่ใช่เวลามาเล่นตลกนะ คุณรู้ผลที่จะตามมาหรือเปล่า ถ้าหักหลังองค์กร?" รูบี้กอดอกแล้วเลิกคิ้ว "รู้สิ! ฉันไม่ใช่เด็กนะ ไม่ต้องห่วงฉันหรอก ฉันไม่ใช่เซรีน ฉันจะรับผิดชอบในเส้นทาง