บทที่ 594 การต่อสู้

หนึ่งวันผ่านไป เซรีนรู้สึกว่าด้านหลังศีรษะของเธอหนักผิดปกติ เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะเปิดตาขึ้น อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอลืมตาขึ้น สิ่งที่เธอเห็นคือความมืดสนิท "ฉันอยู่ที่ไหน?" เธอรู้สึกว่าสมองของเธอเหมือนถูกไปช็อตไปชั่วขณะ และเธอจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้ ไม่นาน เธอก็จำได้ว่าตอนแรกเธอกำลังลองชุดแต่งงานอยู่ในร้านเจ้าสาว... หลังจากนั้น จู่ ๆ พ่อทูนหัวของวิลสันก็ปรากฏตัวขึ้น... จากนั้นเธอก็หมดสติ และถูกพาตัวไปโดยใครบางคน... และคนที่ลักพาตัวเธอไปก็คือ... พ่อทูนหัวของวิลสันงั้นเหรอ?! ทันใดนั้นกล่องไฟที่มองไม่เห็นก็ปรากฏขึ้นในความมืด ประตูห้องที่เธอถูกกักตัวไว้ก็ถูกเปิดออก สตีเฟ่นเดินเข้าไปหาเธอ เธออยู่ในความมืดมาสักพักหนึ่งแล้ว และด้วยเหตุนี้ แสงจ้าที่สาดเข้ามาอย่างกระทันหันทำให้ตาทั้งสองข้างของเธอมืดไปชั่วขณะ เธอค่อย ๆ ปรับสายตาให้เข้ากับแสงสว่าง ในขณะที่เธอยกมือขึ้นเพื่อบังแสงโดยไม่รู้ตัว “ฉันได้ยินมาว่าเธอท้อง” เซรีนตกตะลึงชั่วขณะ และไม่ได้ตอบคำถามของเขา แต่เธอกลับถามว่า “ตาแก่สตีเฟ่น ทำไมคุณทำแบบนี้? คุณไม่ใช่พ่อทูนหัวของวิลสันงั้นเหรอ? ประกายเย็นชาส่องประกายในดวงตาของส