บทที่ 552 ฉันรักคุณ วิลสัน จาร์เร็ต

เฮลิคอปเตอร์บินข้ามหุบเขาและเกาะแก่งอย่างต่อเนื่อง วิลสันมองคนข้างตัว เขาพูดว่า "เรายังต้องไปอีกไกลกว่าจะถึงที่หมาย หลับตาลงแล้วไปนอนเถอะ" ตั้งแต่ ดาร์ก ชาโดว์ลักพาตัวเธอไป วิลสันคิดว่าเธออาจจะไม่ได้นอนหลับสบายหรือกินอาหารดี ๆ สักมื้อ เธอจะต้องเหนื่อยหลังจากการเจอเรื่องยากลำบากพวกนั้น เป็นความจริงที่เซรีนรู้สึกเหนื่อย อย่างไรก็ตาม เธอไม่อยากนอน เธอยังมีชีวิตอยู่และสบายดีในเฮลิคอปเตอร์ อีกทั้งยังมีวิลสันอยู่ข้าง ๆ ถึงแม้มันจะมืดมิด แต่หญิงสาวก็จ้องไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายหนุ่มอย่างไม่วางตา เธอได้ปรารถนาที่จะจ้องมองใบหน้าหล่อเหลานั่นมาเป็นเวลานานจริง ๆ พวกเขาไม่ได้เจอกันมาครึ่งเดือนแล้ว และพวกเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันเลย สำหรับผู้ที่อยู่ ๆ ก็แยกทางกัน สิบวันที่เงียบหายจะรู้สึกเหมือนหลายปีได้ผ่านไป วิลสันเหมือนจะรู้ว่าหญิงสาวกำลังจ้องมองมาที่เขา “ผมจะไม่หายไป และตอนนี้ผมจะไม่ทอดทิ้งคุณ คุณสามารถพักผ่อนได้ คุณจะยังเห็นผมตอนที่คุณตื่นขึ้นมา” อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงเป็นสิ่งมีชีวิตที่โลภมาก ขณะที่เซรีนยังคงจ้องมองเขา เธอถามว่า "แล้วหลังจากนั้นจะเป็นยังไงคะ? ในอนาคตคุณจะยังคงทิ้งฉันไหม?"