บทที่ 428 เซรีนผู้น่าสงสาร

ตอนที่เซรีนตอบข้อความเสร็จและเตรียมปิดโทรศัพท์ของเธอ มันก็ร้องขึ้นอีกครั้งหนึ่ง มันเป็นสายมาจากผู้โทรซึ่งไม่เป็นที่ระบุและเธอก็ไม่สนใจที่จะดูหน้าจอแสดงผลด้วย เธอคิดไปอย่างไม่รู้ตัวว่ามันเป็นเชนเนอร์ที่โทรกลับมา ทันทีที่เธอรับสาย เธอจึงตำหนิคนรับผ่านโทรศัพท์อย่างตรงไปตรงมาทันที “เชนเนอร์! คุณพอหรือยัง? ฉันไม่คิดถึงคุณเลยและไม่ได้อยากที่จะพบคุณ! ได้โปรดหยุดรังควานฉันเสียที!” เซรีนโพล่งทุกอย่างออกมาในครั้งเดียวและสูดหายใจเข้าลึก ๆ หลังจากนั้น เธอรู้สึกดีมากเมื่อได้ปลดปล่อยความโกรธทั้งหมดที่เธอเก็บกดไว้ไปยังเชนเนอร์ แต่ทว่าเสียงชายหนุ่มที่คุ้นเคยซึ่งทุ้มต่ำและเย้ายวนก็ถูกได้ยินมาจากปลายสายของอีกฝั่ง “ผมไม่ใช่เชนเนอร์” เซรีนพูดไม่ออก น้ำเสียงเย็นเยียบแทรกผ่านโทรศัพท์พร้อมคำตอบสั้น ๆ ของเขา เซรีนตกตะลึงกับเสียงที่ไม่คาดคิดจนเธอเกือบจะทำโทรศัพท์ตก แน่นอนว่าเธอจำเสียงของเขาได้ เธอตบหัวตัวเอง รู้สึกหงุดหงิด เธอยังรับสายจากวิลสันได้ยังไงกัน? เธอกำโทรศัพท์แน่นและยังคงตกตะลึงจนพูดไม่ออกที่เขาโทรมา เธอกัดริมฝีปากของตัวเองและไม่กล้าที่จะหายใจเสียงดัง ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้ทำอะไรผิดก็ตาม เพราะคน