บทที่ 426 คุณนายฟัดด์ สุขสันต์วันครบรอบแต่งงาน

เวอเรียนกำลังนอนหลับลึกอยู่บนเตียง ลมหายใจของเธอผ่อนคลายและขนตาของเธอยาวเฟื้อย ฮีลตันจ้องมองที่เธออย่างอ่อนโยน ริมฝีปากบางของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มแห่งความพึงพอใจ ด้วยอารมณ์ดี เขาจึงจุมพิตอย่างบรรจงลงที่หน้าผากของเธอ เวอเรียนหลับไปประมาณครึ่งชั่วโมงและเมื่อเธอตื่นขึ้นมา ข้างนอกก็มืดแล้ว เธอหิวโหยหลังจากออกกำลังกายมาหนึ่งรอบ ฮีลตันได้ถามว่า “หิวเหรอครับ?” “ค่ะ ฉันอยากกินปลาดอง” 'ปลาดอง? อืม อืม’ ฮีลตันคิดกับตัวเอง ฮีลตันดึงเธอขึ้น “มาเถอะ ไปกินข้าวกัน” ขณะที่เวอเรียนกำลังสวมเสื้อผ้าอยู่ เธอถามว่า “โรงแรมระดับสูงแบบนี้จะให้เสิร์ฟปลาดองไหมคะ? ฉันอยากกินเค้กข้าวผัดด้วย…” “ในเมื่อภรรยาของผมอยากกิน ผมจะไล่เชฟออกเองถ้าเขาไม่กล้าทำ” เวอเรียนปิดหน้าและหัวเราะคิกคัก ฉากหน้าตลก ๆ ของเชฟแวบเข้ามาในหัวของเธอ ในฐานะของเชฟในโรงแรมระดับเจ็ดดาว เขาน่าจะรู้สึกสิ้นหวังเมื่อถูกขอให้ทำปลาดองและเค้กข้าวผัด … หลังจากเข้าไปในลิฟต์ อยู่ ๆ ฮีลตันก็เดินไปข้างหลังของเธอและยกมือขึ้นมาปิดตาของเธอ เวอเรียนยกมือขึ้นจับเขาโดยไม่รู้ตัว “หื้ม… คุณปิดตาฉันทำไมคะ?” ฟีโรโมนเพศชายที่น่ารื่นรมย์ซึ่งม