บทที่ 425 ประธานฟัดด์โกรธมาก

ณ โรม อิตาลี คดีหย่าร้างของวิลสันกับรูบี้ดำเนินมาหลายวันแล้ว เขามาถึงอิตาลีก็หลายวันแล้ว และเซรีนก็ไม่ได้ติดต่อเขาเลยตลอดช่วงเวลานี้ เขาเปิดโทรศัพท์ของเขาและต้องการโทรหาเธอ แต่ทว่าเขาก็ตระหนักว่าเขาไม่สามารถติดต่อเธอได้ เป็นไปได้มากว่าหญิงสาวจะบล็อกเบอร์โทรศัพท์ของเขา วิลสันรู้สึกกระสับกระส่าย เขาเอนหลังพิงเก้าอี้แล้วขมวดคิ้ว เขาล็อคอินบัญชีวีแชทของตัวเองและค้นหาชื่อของเซรีนในเครื่องมือค้นหา ขณะที่เขากำลังจะส่งข้อความหาเธอ การแจ้งเตือนปรากฏขึ้นบนหน้าจอของเขาเพื่อบอกเขาว่าเธอไม่ได้เป็นเพื่อนของเขาอีกต่อไป… เขาขมวดคิ้วลึก ใบหน้าของเขาดำมืดและเย็นยะเยียบ วิลสันอยู่มาสามสิบสองปีและไม่เคยมีความรู้สึกไม่ถูกต้องแบบนี้มาก่อน เขาไม่เคยได้รับการปฏิบัติด้วยความเย็นชาแบบนี้มาก่อนด้วยเช่นกัน ในตอนนี้เขารู้สึกรำคาญอย่างมาก เขาโทรไปที่โรงพยาบาลในนอร์ท ซิตี้ และถามว่าเมื่อไม่นานมานี้เซรีนเป็นอย่างไรบ้าง แต่โรงพยาบาลแจ้งแก่เขาว่าเซรีนได้ลาออกและกลับบ้านเกิดของเธอไปแล้ว วิลสันไม่ค่อยมีเพื่อนร่วมกับเซรีนมากนัก และเวอเรียนก็ถือว่าเป็นหนึ่งในนั้น ในเสี้ยววินาที เขาไม่รู้ว่าจะโทรหาใครนอกจากเวอเรียน