บทที่ 420 คุณชายรอง เป็นห่วงลีแอนนี่แทบตาย

เมื่อผู้จัดการหอพักหญิงมาถึงสถานที่เกิดเหตุ ซีลีนกำลังตบตีกับเพื่อนที่พักห้องเดียวกัน หญิงสาวคนนั้นยกมือขึ้นสู้ และดูน่าสงสารน้อยกว่าซีลีน ฟองแชมพูบนศีรษะของเธอ ละลายลงมาเลอะใบหน้าและเนื้อตัวของเธอ มีความเสี่ยงสูงที่จะเกิดอุบัติเหตุ เพราะผ้าเช็ดตัวที่พันอยู่รอบตัวเธอเริ่มคลาย มีเพียงรอยขีดข่วนและรอยเลือด บนใบหน้าของเธอ ลำคอของซีลีนเป็นบาดแผลสาหัส ที่เกิดจากรอยขีดข่วน ผู้หญิงสองคนแยกพวกเธอออกจากกันอย่างลำบาก ขณะที่ถูกดึงกลับมา พวกเธอต่างก็จ้องหน้ากัน โดยไม่ยอมแสดงให้เห็นถึงความอ่อนแอ! ผู้จัดการญิงทำหน้าดุ และตำหนิสองสาวอย่างโมโห "พวกเธอสองคนทำอะไรกัน! ไม่รู้รึไง ว่ามันมีกฎที่ห้ามทะเลาะกัน! คนที่ก่อเรื่องจะต้องถูกทำโทษ! ในกรณีที่หนักที่สุด เธออาจจะต้องถูกไล่ออกจากมหาวิทยาลัย!" หญิงสาวคนที่ก่อเรื่องสะอื้น "คุณป้าคะ! หนูไม่ผิดนะคะ! ซีลีนแกล้งเรา! เธอเป็นคนเริ่มทะเลาะก่อน! คุณป้า ดูรอยที่เธอตบหน้าหนูสิคะ! หนูตอบโต้ไม่ได้ เพราะเธอตบหนูก่อนค่ะ!" คุณป้าถามเด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างเธอ "เธอเห็นไหมว่าใครเป็นคนเริ่มก่อน? ซีลีนรึเปล่า?" หญิงสาวคนนั้นพยักหน้า "ซีลีนเป็นคนเริ่มก่อนค่ะ" ซีลีนกัด