บทที่ 418 คิ้วของเขาเป็นร่องลึก จนดักจับแมลงได้

คนขับรถขับรถเข้ามาในมหาวิทยาลัย เซาท์ ซิตี้ มัลติมีเดีย และหยุดรถตรงห้องพักรับรอง ที่ซีลีนพักอยู่ เมื่อเวอเรียนมาถึงที่พักของซีลีน เธอหันไปบอก ลุงเจย์ ซึ่งเป็นคนขับรถ "ลุงเจย์คะ กลับบ้านไปก่อนก็ได้ค่ะ ฉันจะอยู่กับซีลีนก่อน ฉันจะกลับเองค่ะ" "ได้ครับ โทรหาผมถ้าคุณทำธุระเสร็จแล้ว ผมจะมารับคุณกลับ" "งั้นก็ดีเลยค่ะ" ซีลีนอยู่ที่ห้องรับรองเรียบร้อยแล้ว เธอกำลังรอต้อนรับเวอเรียนอยู่ เมื่อเวอเรียนลงมาจากรถ ซีลีนสวยมาก เธอมีผิวขาวและเปล่งปลั่ง ความสวยของเธอนั้นโดดเด่น มันง่ายมากที่จะจำเธอได้ท่ามกลางฝูงชน เธอดูสวยจนตะลึง "เวอเรียน!" ซีลีนสวมเสื้อผ้าสบาย ๆ เธอเดินเข้ามาหาเวอเรียน ดูสดใสและสง่างาม แม้ว่าผมของเธอจะดูยุ่ง มันก็ไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่าเธอนั้นสวย เธอเดินเข้ามาหา และวางแขนไว้บนไหล่ของเวอเรียน รอยยิ้มของเธอนั้นสดใส "ทำไมคุณถึงมาที่ เซาท์ ซิตี้ กะทันหันล่ะ? คุณฟัดด์เต็มใจให้คุณมาที่นี่คนเดียวเหรอ?" เวอเรียนยิ้มเจ้าเล่ห์ "ฉันส่งเขากลับไปที่ นอร์ท ซิตี้ แล้วล่ะ ฉันจะพักอยู่ที่นี่อาทิตย์นึง จะมาช่วยดูแลมาดามกันท์" "อ้า...ตอนนี้คุณสองคนอยู่ไกลกันแล้ว คุณไม่กลัวว่าเขาจะนอกใจคุณเห