บทที่ 304 ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร เขาจะไม่ยอมปล่อยเธอไป

พวกเขาอยู่ในห้องคนไข้ในโรงพยาบาล หลังจากไฟดับลง เวอเรียนก็นอนลงในอ้อมแขนของฮีลตัน เมื่อสูดดมกลิ่นยาสูบที่ยังอบอวลอยู่บนร่างกายของเขา ด้วยแขนของเธอที่กอดอยู่รอบคอของเขา เธอพึมพำว่า "อย่าสูบบุหรี่มากเกินไป ในอนาคตมันไม่ดีต่อสุขภาพของคุณ" ในตอนนั้น เจมส์มักจะสูบบุหรี่ทุกครั้งที่พบปัญหาในธุรกิจ ทำให้เขาไอตลอดเวลา ด้วยเหตุนั้น เวอเรียนจึงทำน้ำลูกแพร์หิมะให้เขาบ่อย ๆ "ฉันจะทำน้ำลูกแพร์หิมะให้คุณ และ เจลลี่ บีน หลังจากที่ฉันออกจากโรงพยาบาล" ฮีลตันกอดเธอ และฮัมเบา ๆ โดยไม่มีอารมณ์มากนัก เวอเรียนเปิดตาที่สดใสของเธอ และมองไปที่ฮีลตัน จากนั้นเธอก็พูดว่า "คุณทำตัวแปลก ๆ หลังจากพบกับคุณลุงของคุณเมื่อเย็นวานนี้" “ฟัดด์ กรุ๊ป อยู่ในช่วงวิกฤตงั้นหรือ?” วิกฤตของ ฟัดด์ กรุ๊ป ไม่ได้คลี่คลายเองหลังจากที่ฮีลตันกลับมางั้นเหรอ? ฮีลตันยื่นมือออกมา และปิดตาของเวอเรียน เธอกระพริบตาหลายครั้ง ขนตายาวของเธอเสียดสีกับฝ่ามือของเขา และทำให้เขาจั๊กจี้ เขาก้มศีรษะลง และจูบขมับของเธอ จากนั้นเขาก็พูดด้วยเสียงแหบว่า "นอนเถอะ" "ราตรีสวัสดิ์" เวอเรียนเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แล้วจูบที่คางของเขา หลังจากนั้น เธอก็พิงเข้าก