บทที่ 303 ลูกสาวของเราพบขุมทรัพย์

เซรีนเดินตามแม่ของเธออย่างช้า ๆ ไปที่ห้องนอนข้าง ๆ แม่ของเซรีนเดินไปมาในห้องราวกับว่าเธอมีเรื่องมากมายที่จะสั่งสอนเธอ แต่ก็กังวลมากเกินไป ขณะที่เธอไม่รู้ว่าจะเริ่มจากตรงไหน แม่ของเซรีนชี้นิ้วไปที่เซรีนด้วยความโกรธ "แก! ไปยืนพิงกำแพงตรงนั้น!” เซรีนเดินไปยืนพิงกำแพงอย่างเชื่อฟังในขณะที่เธอยกมือทั้งสองข้างไว้เหนือหัวอย่างยอมจำนน “แม่ ... เมื่อกี้เรา... เราไม่ได้ทำอย่างนั้น ... ” สายตาของแม่ของเธอสั่นไหว "นั่น? แกสองคนกำลังทำอะไรอยู่?” เซรีนบีบหูทั้งสองข้างของเธอซึ่งกำลังร้อน และอาย เธอกัดริมฝีปากตัวเองแล้วพึมพำว่า “ถ้ามันไม่ใช่อย่างนั้น งั้นก็คงไม่... ” “เซรีน ทุกวันนี้แกกล้ามากเลยเหรอ ฮ่ะ? ฉันสอนอะไรแกตั้งแต่ยังเด็ก ๆ?” “เด็กผู้หญิงต้องสงวนตัว เคารพตัวเอง และไม่ใจง่าย” “ไม่ใจง่าย? ความจำของแกค่อนข้างดี แล้วเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น?” เซรีนมองใบหน้าที่ดุร้ายของแม่ของเธอ และรู้สึกผิด “ฉันไม่ใช่คนที่จูบเขา แต่เป็น... ” “เซรีนมันต่างกันเหรอระหว่างที่แกจูบเขา หรือในทางกลับกัน? แกบอกฉันมาตรง ๆ ดีกว่า แกสองคนมีเซ็กส์กันรึเปล่า!” เซรีนต้องการที่จะพยักหน้าโดยไม่รู้ตัว แต่ก่อนที่เธอจะทำเช่นน