บทที่ 305 ตอนนี ต้องทำอะไร

เรนตะลึงเล็กน้อย สายตาของเธอมืดลงสองสามวินาทีก่อนที่มันจะกลับมาเป็นปกติ เธอยกมือของเธอขึ้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเจนอย่างนุ่มนวล “เรามาที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาของเธอในวันนี้ ทำไมเธอถึงพูดถึงเธอล่ะ? หรือความเสียใจของเธอเกี่ยวข้องกับเธองั้นหรือ?” เจนกำหมัดแน่นยิ่งขึ้น เมื่อชื่อของเวอเรียนดังขึ้น เธอก็กัดริมฝีปากล่างของเธอ ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชัง “ฉันเป็นคนโปรดของพี่ชายมาตลอด ทำไมทุกคนถึงเข้าข้างเวอเรียนหลังจากที่เธอแต่งงานกับพี่ชายของฉัน? แม้แต่พ่อของฉันก็เข้าข้างเธอ เขาต้องการมอบทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้กับผู้หญิงคนนี้ เรน ฉันไม่เข้าใจ เวอเรียนมันมีอะไรดีนักหนา? ฉันโอเคที่พี่ชายของฉันเป็นดีกับเธอ แต่ทำไมพ่อของฉันถึงปฏิบัติกับเธออย่างดีด้วย” "เธอพูดว่าอะไรนะ? คุณลุงอยากจะมอบทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของเขาให้กับเวอเรียนงั้นเหรอ?” เรนตกใจ เจนตัวสั่นด้วยความโกรธ และเริ่มสะอึกสะอื้นขณะที่เธอระบายออก “แต่ทำไมล่ะ…เธอเป็นใครถึงได้รับการดูแลแบบนี้?! ฉันเป็นลูกสาวของพ่อ และเวอเรียนไม่ใช่ เธอจะเอาทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของพ่อฉันไปโดยไม่มีเหตุผลได้ยังไง? ฉันไม่สนใจทรัพย์สิน… แต่ฉันก็อดโมโหไม่ไ