บทที่ 287 รีอาน่า ใครที่คุณเรียกว่าผู้ชายไม่มีความรับผิดชอบ

ฮีลตันตัวสั่น เขากอดร่างเพรียวที่อ่อนแอของเธอไว้แน่น และพูดว่า “ผมจะไม่ปล่อยให้คุณเจ็บอีกต่อไปแล้ว ผมจะพาคุณออกไปจากที่นี่” สามารถมองเห็นเส้นเลือดฝอยในดวงตาของฮีลตันได้ เขาดูโกรธ และเจ็บปวดด้วยเช่นกัน... สายตาของเขาดูซับซ้อน เวอเรียนเลือดไหลอย่างหนัก ฮีลตันไม่ได้หันหลังให้เธอ แต่เขากลับโอบเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างแน่นหนา ปกป้องร่างเล็ก ๆ ของเธอ ด้วยการบังของเขาจากปลายไฟไม่ให้แผดเผาเธอ เวอเรียนไม่เคยรู้สึกปลอดภัยมากขนาดนี้ในอ้อมแขนของเขามาก่อน เธอพยายามเงยหน้าขึ้นมองด้วยใบหน้าขาวซีดของเธอจากภายในอกของเขา เธอพูดว่า “ฮีลตัน ไฟแรงเกินไป และคุณจะหนีโดยพาฉันไปด้วยไม่ได้ ฉันมีความสุขมาก…ที่รู้ว่าคุณมาที่นี่เพื่อช่วยฉัน…อย่างไรก็ตาม ฉันไม่อยากให้คุณตายที่นี่กับฉัน…ได้โปรดอยู่ต่อไปโดยไม่มีฉัน…” “คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรกันเวอเรียน!” ฮีลตันตะโกนใส่เธออย่างเกรี้ยวกราด เวอเรียนฝังใบหน้าของเธอไว้ในตัวของเขา และไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากนั้น แต่เธอกลับกอดเขาแน่นขึ้น หลังจากไฟไหม้แล้ว จู่ ๆ คานรับน้ำหนักที่ห้อยอยู่ก็พังลงมาจากเหนือหัวของพวกเขา ฮีลตันปกป้องเวอเรียนไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างเต