บทที่ 288 คุณกำลังพยายามฆ่าผมเหรอ มาดามฟัดด์

เวอเรียนมีท่าทางงุนงงขณะที่เธอจ้องมองเขา “ตอนนี้บ้าไปแล้วเหรอ?” ฮีลตันอุ้มเธอไปที่เตียงโดยให้ขาทั้งสองข้างของเธอห้อยออกมาด้านข้าง ฮีลตันหยิบทิชชู่ออกมา แล้วเริ่มเช็ดเท้าสีขาวเล็ก ๆ ของเธอ ด้านล่างของเท้าเธอสกปรกเล็กน้อย ทันใดนั้นเวอเรียนก็เอื้อมมือไปหยิกใบหน้าของเขา ฮีลตันไม่ขมวดคิ้วแม้แต่นิดเดียว และไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เขาค่อนข้างชินกับการที่เธอทำเรื่องเล็ก ๆ แบบนั้น เมื่อใดก็ตามที่เธอรู้สึกไม่แน่ใจ เธอมักจะหยิกใบหน้าของเขา และนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอทำเช่นนั้น หัวใจของเวอเรียนรู้สึกเต็มอิ่มเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่เป็นของแข็ง จากนั้นเธอก็เอนตัวไปกอดคอเขาแน่น ๆ ด้วยแขนทั้งสองข้าง ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถระงับอารมณ์ของตัวเองได้ เธอจึงเริ่มร้องไห้อีกครั้ง “ฉันคิดว่าคุณถูกไฟเผาจนตายเพื่อที่จะช่วยฉัน…ฮีลตัน…ฉันกลัวมากกับเรื่องก่อนหน้านี้…” ฮีลตันกอดเธอแน่นในขณะที่ลูบหลังเธอด้วยมือใหญ่ของเขา เขาถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า “ก่อนหน้านี้ผมบอกคุณว่า ผมจะไม่จากไปเร็วกว่าคุณ” น้ำตาของเวอเรียนเริ่มไหลออกมาทันที เธอกำหมัดแน่น และทุบหลังเขาอย่างแรง เธอบอกว่า “ก่อนหน้านี้ฉันกลัวแทบตาย…” “คุณพยายา