บทที่ 286 ฮีลตัล มันเจ็บ

เจนฝันร้ายอย่างน่ากลัวในกลางดึก เธอสะดุ้งตื่น ไฟถูกเปิดในบ้านที่มืดสนิท “เกิดอะไรขึ้น เจน?” เจนพุ่งตัวเข้าไปในอ้อมแขนของซาร่าทันทีในขณะที่ตัวสั่นไปหมด เธอพูดว่า “แม่... แม่... หนูฝันว่าเวอเรียนปีนมาหาฉันในขณะที่เลือดท่วมไปหมด เธอต้องการชีวิตของหนู... หนูยังฝันอีกว่าถูกพ่อทุบตีจนตาย... เขาบังคับให้หนูชดใช้ชีวิตของเวอเรียนด้วยชีวิตของหนู ... ” เจนร้องไห้จนสุดเสียงในอ้อมอกของแม่ ใบหน้าของเธอเปียกโชกไปหมดในขณะที่ดวงตาของเธอเป็นสีแดง ซาร่าห์ลูบเบา ๆ ขณะปลอบเธอว่า “มันเป็นความฝัน เป็นแค่ความฝัน อย่ากลัวไปเลย และนอกจากนี้ลูกยังเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพ่อ เขาจะไม่ทำแบบนั้นกับลูก ตอนนี้เป็นเด็กดีนะ” “แม่…ฉันรู้สึกเหมือนจะไม่สามารถอยู่ใน นอร์ท ซิตี้ได้อีกต่อไป ฉันต้องออกไปจากที่นี่!” ซาร่าพูดขณะที่จ้องมองเธอ “แต่ แต่ถ้าลูกจากไปตอนนี้ ลูกจะยิ่งดูน่าสงสัยมากขึ้น เจน ฟังแม่ แม่จะส่งลูกไปอังกฤษหลังจากเรื่องนี้จบลงแล้ว” เจนส่ายหัวอย่างหมดหวัง “ฉันจะไม่รออีกต่อไปแล้ว แม่…ถ้าพ่อรู้ว่าฉันทำแบบนี้ เขาจะต้องส่งฉันไปที่สถานีตำรวจ! ถ้าเขาสามารถยกมรดกครึ่งหนึ่งให้เวอเรียน แสดงว่าสำหรับเขา เราไม่สำคัญเท่า