บทที่ 182 นี่ไม่ใช่การปรนเปรอแต่นี่คือความรัก

ปลายมีดอันแหลมคมแทงทะลุชายเสื้อเชิ้ตสีดำทีละนิ้วจนได้ยินเสียง "เซ่อ" และนิ้วของ เวอเรียน ก็แข็งทื่อ! เธอรู้ว่าเสียงนั้นคือเสียงมีดแทงเข้าเนื้อ! เธอลืมที่จะดิ้นรน แต่ ฮีลตัน ยังคงจับมือของเธอ และแทงมีดเข้าที่หน้าอกของเขา ดวงตาสีดำของเขากำลังมองไปที่เธออย่างลึกซึ้ง “รีอาน่า ถ้าคุณต้องการให้ผมจ่ายด้วยชีวิตจริง ๆ คุณต้องทำมันด้วยความเข้มแข็งมากกว่านี้” ใบหน้าของ เวอเรียน ซีดเซียวและเธอจ้องมองเขาด้วยดวงตาสีแดงขณะที่น้ำตาไหลในเบ้าตาของเธอ นิ้วของเธอก็เคลื่อนไปตามชุดและเริ่มสั่น “ฮีลตัน ฉันได้ทำมันให้คุณแล้วรวมถึงพาคุณไปที่ เกาะรีเจ้นท์ อีกด้วย ... ” น้ำตาหยดลงมาจากเบ้าตาของเธอและไหลลงบนหลังมือของ ฮีลตัน ที่เธอกำลังถืออยู่ ชายคนนั้นขมวดคิ้วและมองเธอด้วยดวงตาสีดำที่ลุกโชนและถามด้วยเสียงแหบว่า “งั้นคุณอยากให้ผมตายจริง ๆ หรือเปล่า?” “ฉัน... ใช่” มันเป็นเพียงครั้งเดียว ครั้งนั้นเธอคิดว่าเธอไม่ได้รักเขาและแม้ว่าเธอจะชอบเขา แต่มันก็เป็นเพียงจุดเริ่มต้น เธอคิดว่าถ้า ฮีลตัน เสียชีวิตในอุบัติเหตุครั้งนั้นเธอคงมีความสุข กลับกันในคืนนั้นเมื่อเธอรู้ว่าเขาขึ้นเรือจริง ๆ และเกิดอุบัติเหตุในทะเลเธอก