บทที่ 181 คุณต้องการชีวิตของฉัน?

"เกิดอะไรขึ้น?" เมื่อ เวอเรียน ได้ยินเสียงของ ฮีลตัน ไหล่บาง ๆ ของเธอก็หดตัวลงในทันที แววตาของเธอเมื่อเธอมองเขาเต็มไปด้วยความระมัดระวังและความกลัว ดวงตาสีดำของ ฮีลตัน มืดลง เธอกลัวเขาเหรอ? มาดามลีอาห์ อธิบายว่า “นายน้อยคนที่สามดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณผู้หญิงคนที่สามมีอะไรผิดปกติ เมื่อกี้ฉันให้โจ๊กเธอไปแล้วหนึ่งชามแต่เธอจะไม่กินมัน แล้วเธอก็โยนมันทิ้งไป ... ” ฮีลตัน ลดสายตาลงและมองไปที่ชามแดงที่แตกและโจ๊กเม็ดบัวที่หกเต็มพื้น เขาหายใจเข้าลึก ๆ และสั่ง มาดามลีอาห์ ว่า “ไปนำชามอื่นมาเถอะ” "ได้ค่ะ" ทุกก้าวที่ ฮีลตัน เดินนำตัวเองไปสู่เตียงคนป่วย เวอเรียน ก็หดตัวลงมากขึ้น จนกระทั่ง ฮีลตัน นั่งลงข้าง ๆ เตียงคนป่วยและ เวอเรียน ก็ไม่มีท่าที่ให้เขาเข้าไปใกล้ ในการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วเพียงครั้งเดียวของเขา เธอถูกจับไว้ให้อยู่ในอ้อมแขนของเขา “ปล่อยฉันนะ! ฮีลตัน ฟัดด์ ฉันเกลียดคุณ! ปล่อยฉันไป!” เธอต่อสู้อย่างสุดกำลังและเมื่อ ฮีลตัน ไม่ยอมปล่อยเธอ เธอก็อ้าปากกัดหลังมือของเขาอย่างแรง ดูเหมือนว่าเธอจะตั้งใจที่จะนำชิ้นส่วนเนื้อออกจากมือของ ฮีลตัน! แต่ ฮีลตัน ไม่หลบหรือซ่อนและปล่อยให้เธอกัดเ