บทที่ 147 แสดงเป็นราชินีด้วยท่าทางที่มั่นใจ

จอห์น ฟัดด์ วางชามและตะเกียบแล้วถามเวอเรียน ทันทีที่เธอลุกออกจากโต๊ะอาหาร “อะไรกัน วันนี้เธอจะอยู่ที่บ้านอย่างนี้เหรอ?” ทุกวันนี้แม้ว่าเวอเรียนจะมาเยี่ยมหา เจลบี่ บีน อยู่บ่อย ๆ แต่เธอไม่เคยกินข้าวที่คฤหาสน์ตระกูลฟัดด์เลยแม้แต่มื้อเดียว ฮีลตันตอบเหมือนว่าเขาไม่ได้สนใจอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ "เธอเป็นแม่แท้ ๆ ของ เจลลี่ บีนมันจะมีปัญหาอะไรถ้าเธออยู่ที่บ้านหลังนี้?" จอห์นขมวดคิ้ว "ฮีลตัน แกเลิกกับเธอแล้วไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้แกก็ไปด้วยกันได้ดีกับครอบครัวเยลแมน แล้วแกจะมาอยู่ด้วยกันกับเวอเรียนได้ยังไง นี่มันอะไรกัน?” ฮีลตันค่อย ๆ เพลิดเพลินกับการกินอาหารอย่างช้า ๆ แล้วตอบด้วยน้ําเสียงสงบ "พ่อ ผมแค่พูดว่าลูกสาวของครอบครัวเยลแมนดี แต่ผมไม่ได้บอกว่าเราจะไปด้วยกันได้ดีกับความสัมพันธ์ในครั้งนี้” "แก..." ไอ้บ้านี่! กล้าหลอกคนแก่อย่างเขาเหรอ? แนนซี่พูดเบา ๆ ว่า "ฮีลตัน คุณต้องการทําให้พ่อโกรธเวอเรียนเหรอ?" ฮีลตันวางช้อนส้อมลง “พ่อ พี่สะใภ้ ผมอิ่มแล้ว ขอให้อร่อยกับมื้ออาหารเย็น” ... เวอเรียนถูกฮีลตันล็อกไว้ในห้องน้ำ เขาก้มมองเธอจากความสูงของเขา "คุณบอกไม่ใช่เหรอว่าอยากไปดู เจลลี่ บีน แล้วทำไ

บทก่อนหน้า 147/1204 บทต่อไป